Γραφτά της Στιγμής

Λουκέρνη 31/3/2004

Γεράσανε τα κύτταρα
για ν’ αντισταθούν
στου βιασμού την ωμότητα
Μόνα τα δάκρυα
απέμειναν για να πνίξουν
τ’ άδικου την πίκρα.

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
βούτηξαν το συναίσθημα
και το μπίθιξαν στο πάτο του βαρελιού
μη προκάμει και τους χαλάσει τα σχέδια

Τελάληδες της υποκρισίας
κοράκια του εν ζωή θανάτου
γραφίδες κι εικόνες όπλα τους
ανέλαβαν να πείσουν
για το δίκιο τ’ άδικου

Αμαθείς στων ανθρώπων
της ιστορίας το πάτημα
Αγνώμονες ευγνώμονες
στου αφεντικού τους μοναχά
του λόγου τ’ αναμάσημα κάνουν
ρεαλισμό το είπαν

Δεν κάτεχαν οι άδολοι
πως τα μυρμήγκια στους αιώνες
οι άνθρωποι
μεταλαβαίνουν στους νεότερους
ότι η ουτοπία του χτες,
κόρη του συναισθήματος και του ονείρου
αιθέρια και άπιαστη μούσα,
πραγματικότητα του σήμερα γίνεται.

Απάντηση από το μέλλον

Αλυσίδες λύπης της ωριμότητας
Απέγιναν
Άγουρων χρόνων σχέδια,
σκέψεις κι όνειρα.

Μη ταξιδεύεις στο μέλλον
του παρελθόντος τα χρέη
Μη χρεώνεις το αύριο με την σπίθα του σήμερα

Αυταπάτες 23/12/2005

Ξαφνικά έμεινα μόνος
Χωρίς τις μυθοπλαστικές μου αναφορές

Στηρίγματα αστήριχτα
Του νου δημιουργήματα για να βρει
Η ψυχή στηρίγματα

Λογική άλογη
την ψυχή να τιθασεύσεις
σε τοίχους μπουντρουμιού
προσπάθησες

Πώς να χωρέσεις άραγε
τον αέρα, το άηλο, το άπιαστο
Το άγνωστο σε γνωστού φυλακή

Αδύνατο…..

Μοναχά σαν του ρίξεις γυναίκες
Όμορφες κι άμορφες σε ιστό αράχνης
Θα στραγγαλίσεις
το σήμερα το χτες και το αύριο του

Έλα Βλακεία…Έλα Φοβία
Ορμάτε