ΑΣΧΕΤΑ

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Το ημερολόγιο, gadget κρεμασμένο στην πλαϊνή μπάρα του υπολογιστή μου, το επισημαίνει. Το πολύβουο πλήθος της πόλης δείχνει να κινείτε πιο γρήγορα. Ίσως να οσμίστηκε τις γιορτές που ζυγώνουν, μπορεί πάλι η βροχή που μας ταλαιπωρεί τις τελευταίες μέρες να αύξησε την κίνηση του. Προσπαθώ να γράψω. Έχω να πω πολλά αλλά δεν μου βγαίνει τίποτα. Στην TV η Μυλοποταμιάδα καλά κρατεί. Μια μπαλωθιά παίξανε στο Ζωνιανά κι έγινε βροντή κι αντάρα στα κανάλια. Έκθαμβη κι έκπληκτη η «κοινή γνώμη» παρακολουθεί ναρκωμένη θέλοντας να περάσει την ενοχή και την αδράνεια της σαν άγνοια. Κι οι επαΐοντες, κι οι μυημένοι και οι υπεύθυνοι και οι ταγοί.

Άσχετο! Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας εκτιμά ότι το 2005 το 40% των ευρωπαίων ηλικίας 18 ετών, το 25% των νέων ηλικίας 15-16 ετών και το 1/5 του συνολικού πληθυσμού των ενηλίκων από 15-64 ετών, 62.000.000 περίπου, έχει δοκιμάσει κάνναβη!! Η Ευρώπη ναρκωπολιορκείται.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Βράδιασε κι έξω σταμάτησε να βρέχει, για λίγο. Στο ράδιο ο Jacques Brel ερμηνεύει το «Ne me quitte pas». Παθιασμένη κατάθεση ψυχής που άβολα συγχνωτίζεται με τη σημερινή σκληράδα. Η Πασοκιάδα ευτυχώς μας τελείωσε. Σπαταλήσαμε τα φθινοπωρινά μας βράδια, με την ψυχρούλα και τ’ αεράκι, για ένα ντέρμπυ προσώπων κι εγωισμών της life style τηλεοπτικής μας δημοκρατίας. Ουέ, βάπτισαν τις ύβρεις και τις ίντριγκες, πολιτική. Τις λύσεις των καθημερινών μας προβλημάτων που αυτοί σαν κυβερνήτες συσσώρευσαν τις είπαν φυγή για το μέλλον, νεωτερικότητα, νεωτερισμούς, αλλαγές, απαλλαγές κι όλες αυτές τις πομφόλυγες κενού περιεχομένου. Όταν η μάχη καταλάγιασε κι έδωσε νικητή, όλοι αγκαλιασμένοι, ενωμένοι, δυνατοί προχώρησαν μαζί. Ελιξιρίων ισχυρότερο η εξουσία.

Άσχετο! Ενισχυμένος ο Γεώργιος από την αναμέτρηση είναι έτοιμος να κατονομάσει και να πει με το όνομά τους, τα ακατονόμαστα έως τώρα «εξωθεσμικά κέντρα» και «συμφέροντα» που λυμαίνονται τον τόπο; Τα συμφέροντα που «εκτρέφουν» Βενιζέλους και «υπονομεύουν» Γιωργάκηδες;

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Οι μέρες μίκραιναν καθώς η νύχτα του χειμώνα απλώνεται. Η υγρασία των ημερών με ενοχλεί. Η μούχλα κάθεται πιο πολύ στην ψυχή παρά στα κόκκαλα. Δρόμοι ποτάμια, οικιστικοί φραγμοί στα ρέματα, τα δέντρα που χάθηκαν για μια ανάπτυξη που δεν έχει όρια και φραγμούς, πυρπολούν την ψυχή κι εξαφανίζουν το μέλλον του πλανήτη. Ο Κίτρινος Ποταμός…Ο..Νείλος…Ο Ινδός... με τα νερά τους μα μη φτάνουν ποτέ στη θάλασσα... Τον Ιορδάνη και το Ρίο Γκράντε ξεροπόταμους... Το δέλτα του ποταμού Κολοράντο ερημοποιημένο κι τη στάθμη του Ελβα και του Ρήνου μειωμένη ώστε η κίνηση των πλοίων να είναι αδύνατη... Επιστημονική φαντασία θα πουν όχι έρχεται δυστυχώς σύντομα λένε οι επιστήμονες. Την ζωή των παιδιών μας ξοδεύουμε για λίγα φράγκα.

Άσχετο! Μόλις τον Ιούλη του 2007, από το 1999, το δικαστήριο της Θήβας επέβαλε χρηματικά πρόστιμα ύψους 3.000€ έως 9.000€ σε 6 από τις εκατοντάδες βιομηχανίες που μολύνουν εδώ και δεκαετίες τον Ασωπό ποταμό!!!!! Η ορνιθοπανίδα του με 141 είδη πτηνών, τα 31 σπάνια, βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης. Η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, επιβαρύνει τις αγροτικές καλλιέργειες, τις τοπικές γεωτρήσεις και τους ανθρώπους κι όμως πριν από ένα χρόνο το ΥΠΕΧΩΔΕ και το Ανάπτυξης όρισαν τον Ασωπό ως αποδέκτη αποβλήτων της μελλοντικής Βιομηχανικής Περιοχής(ΒΙΠΕ)!!!

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Δεν μπορώ να καταλάβω τον ερχομό. Περάσαμε την γιορτή του Αγίου Φίλιππα στις 14 του μήνα και μπήκαμε στη μεγάλη σαρακοστή αλλά που να διακρίνεις το ευσεβές πλήθος που νηστεύει. Οι δίαιτες των χορτασμένων κι ασιτία των πεινασμένων πιο ευδιάκριτες μου φαίνονται. Ό ήχος της καμπάνας αδυνατεί να ακουστεί και να ξεχωρίσει από τα δυνατά decibel της πόλης. Τα γιορτινά φώτα του Δήμου αγκομαχούν να διακριθούν από την ένταση και την έκταση των διαφημιστικών πινακίδων. Τα μαγαζιά, εδώ και καιρό, φορτωμένα εμπορεύματα περισσότερο με εκθεσιακές προθήκες μουσιακού τύπου μου μοιάζουν παρά χώροι συναλλαγής και εμπορίου. Το πλήθος μπροστά τους, επαιτεί με τα μάτια σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα στο μύθο του Hans Cristian Andersen.

Άσχετο! Το 86% των συντάξεων σε αυτή τη χώρα είναι κάτω των 1.000 ευρώ. Το 21% των Ελλήνων είναι φτωχοί, το 50% των Ελλήνων είναι χρεωμένοι και το 5,4% των Ελλήνων, δηλαδή 560.000 άνθρωποι ζουν σε ακραία φτώχεια!

Πλησιάζουν Χριστούγεννα μα τα σημάδια δε φαίνονται. Οι εποχές χάθηκαν. Ίσως οι διαφημίσεις στην τηλεόραση που πλήθαιναν είναι μια ένδειξη. Ο χρόνος καβαλάρης κι ο οδηγός, μας σεργιανά με ταχύτητα χωρίς να μας αποκαλύπτει τον σκοπό. Αν υπάρχει. Εξόριστοι στις πόλεις όπου «θάλασσες μας ζώνουν κύματα μας κλειούν» ως λέει ο ποιητής χάσαμε γη, ουρανό και θάλασσα. Χάσαμε επαφή. Πώς να βρεις την Κασιόπη ή τον Περσέα, πώς να δεις τον Αποσπερίτη και τον Αυγερινό. Πώς να δεις την άνοιξη και το θέρος, πώς να δεις το φθινόπωρο και το χειμώνα. Πώς να δεις τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο τη θάλασσα να κυματίζει. Πώς να βρεις πυξίδα κι οδηγό. Σ’ ένα επιβαλλόμενο weekend πεπιεσμένης διάρκειας καταντήσαμε την επαφή μας με την φύση. Άγχος. Κυνηγημένοι εραστές που προσπαθούν να διεκπεραιώσουν την κάψα τους σε πεπερασμένο χρόνο. Πώς να γευτούν τον ερώτα που γίνεται αγάπη κι αντίστροφα. Πώς να ρουφήξουν τις οσμές, πως ν’ αφουγκραστούν τους ήχους τους μύχιους. Πως να κοιταχτούν, πως ν’ αγγιχτούν, πως να χαϊδευτούν, πως να ριγήσουν;

Άσχετο! Διάβασα …ο Γάλλος φιλόσοφος και συνιδρυτής του «Nouvel Observateur» Andre Gortz έφυγε χέρι-χέρι στα 84 του με την 83χρονη βαριά άρρωστη, αγαπημένη του Ντορίν, που πέρυσι της έγραψε «σε ερωτεύτηκα για μία ακόμα φορά». Όχι, αυτό δεν ήταν αυτοκτονία, ήταν ένας ύμνος στη ζωή και τον έρωτα. Ήταν αυτό που κάνει τον άνθρωπο να φύγει από το στενό του σαρκίο, το ματαιόδοξο προσωπικό του ΕΓΩ και με τις πράξεις του να υμνήσει το συλλογικό του είναι, το ΕΜΕΙΣ.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα όμως ο λόγος ΤΟΥ δεν φτάνει στ’ αυτιά μας δεν περνά μέσα μας. Χάθηκε στην ένταση της εποχής; Ξεθώριασε; Πολλοί λένε πως δεν είναι trendy. Πως κούρασε. 2007 χρόνια έρχεται και ξανάρχεται, ε, φτάνει πια είναι banal. Μεγαλώσαμε. Γέμισαν οι ακτές με ξέπνοα κουφάρια και οι πλατείες με αδέσποτες ζωές που δεν έχουν όνομα. Έχουν ταμπέλα. Λαθρομετανάστες, Αλβανοί, Πακιστανοί, Ιρακινοί, Κούρδοι, Αφγανοί κι όλες οι φυλές του Φαραώ. Αδιάφορο αν πίσω από τις ταμπέλες υπάρχουν ψυχές ανθρώπινες και μάτια παιδιών αθώα. Πλήθυνε η δυστυχία. Οι έμποροι κυβερνήτες αυτού του κόσμου πλούτισαν τους λίγους, μακέλεψαν και ξεσπίτωσαν τους πολλούς και τους στοίβαξαν στους αδύναμους. Κόμβος και βρόγχος η αδικία. Στήριξη ψάχνει η ανημποριά, ανθρώπινη όχι φιλανθρωπία. Να κρατηθεί, να περάσει τον κάβο, να αντέξει. Βάλσαμο των λαών η αντοχή, διαχρονικό, και η αλληλεγγύη των ψυχών η δύναμή της. Αν, λέω αν δίναμε ένα κομματάκι ψυχής, μικρό, μικρούτσικο, τόσο δα μικρό, ψίχουλο μικρό σαν κόκκο άμμου, σαν την ανάσα ενός μωρού, ίσως να νοιώσουμε ξανά τον λόγο ΤΟΥ. Το λόγο ΤΟΥ να γαληνεύει τις ψυχές μας.

Άσχετο! Καλήν ημέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας. Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ

Εύχομαι

Υγεία ψυχής τε και σώματος