Δροσοσταλιά

Ήρθες σαν άνοξη που τάραξε τα πεσμενα φύλα του φθινοπώρου

Η μερα της άρνησης γίνηκε αφετηρία ζωής

Η καταχνία που ‘δενε την ψυχή και συγκρατούσε το χαμόγελο

σκιάχτηκε από της γνώσης το φώς κι υποχώρησε

Γιατί το φως νικά στο τέλος το σκοτάδι, να το ξέρεις.

Να ‘σαι πάντα γερή και τυχερή δροσοσταλιά μου

Φοβάμαι

"Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν... πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο."
(Μανώλης Αναγνωστάκης)

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

Refugges

Μου ζητήθηκε να πω σκέψεις κι απόψεις στο προσφυγικό με αφορμή τοποθέτηση τρίτου προσώπου στα social media. Αν και προσωπικά δεν συμμετέχω σ’ αυτά το αποδέχτηκα. Απάντησα λοιπόν ότι δεν έχω να προσθέσω τίποτα ουσιαστικό απ’ όσα  γράφει η επιστολή και κατά βάση θα έγραφα  τα ίδια χωρίς φυσικά τα προσωπικά στοιχεία που αναφέρει ο συγγραφέας. Με την άδεια του παραθέτω την τοποθέτηση.

«….προσωπικά είμαι συνειδητά κι όχι συναισθηματικά με τον μετανάστη αλλά όχι με την μετανάστευση. Είμαι με τον κάθε πρόσφυγα και ξεριζωμένο, έχοντας ακόμη στ’ αυτιά μου τις ύβρεις και τις κραυγές ‘προσφυγκάρες’, ‘τουρκόσποροι’, ‘παστρικές’ των γηγενών απέναντι στους ομοεθνείς μας πρόσφυγες της Ιωνίας και του Πόντου αλλά όχι με την προσφυγιά. Γνωρίζω τι είναι μετανάστης, τι είναι πρόσφυγας έστω και πολιτικός. Βίωσα, έπαθα, μαθήτευσα, έμαθα και πάντα αγωνίζομαι κι αντιπαλεύω διαρκώς και αδιαλείπτως, τις αιτίες, τις πολιτικές και τους μηχανισμούς που δημιουργούν την μετανάστευση και την προσφυγιά και τις εκμεταλλεύονται. Η μετανάστευση είναι ένα φυσικό ανθρώπινο κοινωνικό φαινόμενο που υπάρχει από αιώνες. Πληθυσμοί μεταναστεύουν για τροφή, νερό, καλύτερες συνθήκες ζωής και επιβίωσης ή γιατί τους διώχνουν οι πόλεμοι και οι απειλές Από την παλαιά διαθήκη ακόμα ο Αβραάμ μεταναστεύει στην γη Χαναάν. Η εκμετάλλευση λοιπόν και η βίαιη επιβολή της είναι αυτό που κάνει την διαφορά. Στα πρόσφατα τώρα. Ποιος ξέρει αλήθεια ή ξεχνά ότι το μεταναστευτικό κύμα του 1990 από βαλκάνιους γείτονες, εκμεταλλεύτηκε από την ελληνική κοινωνία άγρια, μέσω της μαύρης εργασίας, αφήνοντας πίσω του 55 νεκρούς και πάνω από 200 ανάπηρους χωρίς αποζημίωση και περίθαλψη μόνο για τα ολυμπιακά έργα; Άνθρωποι που δεν υπήρξαν ποτέ και δεν εργαστήκαν πουθενά. Ποιος ξέρει ή ξεχνά ότι ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας μας εκμεταλλεύτηκε αυτούς τους μετανάστες στους αγρούς, στα γιαπιά, στα εργοστάσια, στα μαγαζιά, στα σπίτια και τις αυλές κάνοντας τους εργάτες, αγρότες, καθαριστές, φροντιστές και συνοδούς ηλικιωμένων κι ότι άλλη μαύρη και κακοπληρωμένη εργασία τους επιφύλασσε η φυλή και η ‘φιλανθρωπία’ μας;  Άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού χωρίς περίθαλψη, ασφάλεια και εργασιακά δικαιώματα. Δουλεία δηλαδή, σύγχρονη, καλυμμένη χωρίς τύψεις και ερινύες. Να μην επεκταθώ όμως σ’ αυτά και ξεστρατίσω. Αγωνίζομαι λοιπόν εναντία στις αιτίες και τους αίτιους αυτού του φαινομένου από παλιά. Αντιμάχομαι κι αντιπαλεύω αυτούς που τα βάζουν με το θύμα γιατί δεν έχουν τα κότσια να τα βάλουν με τον θύτη και τον αίτιο. Αυτή η συνειδητή μου επιλογή όμως δεν με κάνει να εναντιώνομαι, να κραυγάζω, να κατηγορώ και να χαρακτηρίζω, βάζοντας ταμπέλες, ανθρώπους και τοπικές κοινωνίες που εναντιώνονται στη βίαιη αλλαγή του τρόπου ζωής τους. Σίγουρα είναι το ξένο κι άγνωστο που φοβίζει, πάντα φόβιζε. Σίγουρα είναι η ιδιοτέλεια του κεκτημένου, δύσκολα ξεριζώνεται. Σίγουρα υπάρχει η αμάθεια κι η αγραμματοσύνη.  Σίγουρα υπάρχει η προπαγάνδα κι η πολιτική εκμετάλλευση. Σίγουρα καιροφυλακτεί και χαίρεται η ακροδεξιά κι ο φασισμός. Σίγουρα υπάρχει κι η αφέλεια μιας αποδοχής ελιτίστικης κι αδέξιας κι ας προσδιορίζεται σαν αριστερά. Σίγουρα όμως υπάρχει και η πραγματικότητα μιας χώρας και των ανθρώπων της να χωρέσουν περισσότερα από όσα μπορούν, και να αφομοιώσουν περισσότερα από όσα αντέχουν. Δε χωράει το χοντρό  γουρούνι στο μικρό σακί όσο κι αν προσπαθείς εκτός κι αν μεγαλώσει το σακί ή μικρύνει το γουρούνι.  Αυτό όμως θέλει κόπο, γνώση, παιδεία κι αγώνα αλλιώς θα σφαχτούμε μεταξύ μας. Θα χωριστούμε ξανά σε προσφυγόφιλους και προσφυγοδιώχτες, σαν κοινωνία σαν άνθρωποι και σαν χώρα.

Οι πολιτικοί αδιαφορούν γι αυτή την κατάσταση και την εκμεταλλεύονται ο καθένας προς όφελος του. Τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι, βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό για να διατρανώνουν την κενότητα και την μωροφιλοδοξία τους γεμίζοντας τους ιδιοκτήτες με λεφτά και νούμερα της AGP. Στα social media οι ‘αρθρογράφοι’ και οι ‘σχολιαστές’ του επιφανειακού, του εφήμερου, της ελαφρότητας των like και των tweets διαγκωνίζονται ποιος περισσότερο θα προβάλει το εγώ του παρά το μυαλό του. 

Έτσι μ’ αυτή την κατάσταση κανείς δεν θα ωφεληθεί ούτε οι μετανάστες ούτε οι γηγενείς παρά μόνο το θεριό. Το θεριό που χαίρεται και τρανώνεται που λένε κι οι πόντιοι. Οι πόλεμοι θα πληθαίνουν. Οι κατασκευαστές κι έμποροι όπλων θα πλουτίζουν κι οι χώρες τους θα γίνονται πιο ισχυρές. Οι αποκλεισμοί και οι αποκλεισμένοι θα αυξάνονται και οι χώρες υποδοχής θα γίνονται μικρές, φτωχές κι αδύναμες, γκέτο και πεδία μαχών γηγενών και προσφύγων.  

Τι κι αν έγραψε ο Πυθαγόρας, μελοποίησε ο  Καλδάρας, τραγούδησε Νταλάρας από το 1972 στην ‘Μικρά Ασία’, ‘Μες του Βοσπόρου τα στενά’ «…Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός / κι εγώ λαός κι εσύ λαός / εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ / όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ» μέχρι να το καταλάβουν αυτό οι λαοί θα χύσουν ακόμη τόνους αίμα.

Σεμνύνομαι και κλείνω, με τους ανθρώπους που αθόρυβα κι ανιδιοτελώς προσφέρουν στον διπλανό τους υπακούοντας στην συνείδηση τους.  Γνωστός μου από χρόνια που έχουμε δια ζώσης επαφές και συζητήσεις τουλάχιστον δύο φορές τον μήνα μου αποκάλυψε μόλις χτες ότι από δεκαετίας έχει ‘υιοθετήσει’ μια οικογένεια από την Γεωργία. Πατέρας μέθυσος και χρήστης πέθανε νωρίς. Η μητέρα με δυο μικρά παιδιά, εξαρτημένη κι αυτή, ήταν χαμένη. Τους πήρε υπό την προστασία του. Βοήθησε την μητέρα να απεξαρτηθεί μέσα από δημόσιες δομές και να βρει δουλειά, βάπτισε τα παιδιά τα περιέθαλψε, τα τάισε, τα έντυσε και τα στέλνει σχολείο. Τους έβαλε στο σπίτι του με την γυναίκα, τον γιο και την κόρη του. Έγιναν οικογένεια. Αφορμή για την αποκάλυψη ήταν ότι η ‘υιοθετημένη’ κόρη του Μαρία 13 χρονών σήμερα ήταν σημαιοφόρος στην παρέλαση της 28ης. Η περηφάνια του, καθώς μου την έδειχνε στο κινητό του, το φως στο πρόσωπο και στα μάτια του ήταν η δική μου αποκάλυψη».

Για την αντιγραφή StaMiKous

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα  20.6.2019

@ Χυδαίοι, δειλοί και άβουλοι αντάμα προσμένουν ίσως ένα θαύμα. Λύσσαξαν για τη συμφωνία των Πρεσπών τα φιλαράκια τα παλιά, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και τα αυτών εξαπτέρυγα. Εξαπτέρυγα, γιατί δημοσιογράφους δεν τους λες. Δολοφονείς τη λέξη διαχρονικώς. Φαμέγιοι των αφεντικών ταιριάζει καλύτερα. Έγραψαν λοιπόν και λάλησαν όλοι τους. Δώσατε γλώσσα και εθνότητα, προδότες Συριζαίοι….και Ποταμίσιοι, μην το ξεχνάμε κι αυτό. «Μακεδόνες» ή «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας», σημαίνει απλά «Μακεδόνες». Τα άλλα θα ξεχαστούν. Τι κι αν η γλώσσα αναγνωρίστηκε το 1977, όταν ο Τσίπρας ήταν 3 ετών, φορούσε pampers κι ούτε ελληνικά δεν μίλαγε καλά-καλά. Τι κι αν μπαίνεις σε κολοσσούς του διαδικτύου, Mozilla  και Google, και βλέπεις ότι σήμερα στη θέση της Μακεδονικής γλώσσας του χθες αναφέρουν Σλαβομακεδονική. Τι κι αν στην ανακοίνωση της καγκελαρίας ο Ζάεφ αποκαλείται "Βορειομακεδόνας πρωθυπουργός" (nordmazedonischen Ministerpräsidenten) όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε επισήμως την Γερμανία στις 13 Ιουνίου φέτος. Τι κι αν το "Βορειομακεδόνας" κυριαρχεί και στα γερμανικά ΜΜΕ, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη. Τι κι αν η εφημερίδα "Handelsblatt" φιλοξενεί συνέντευξη με τον "Βορειομακεδόνα επικεφαλής της κυβέρνησης Ζ. Ζάεφ" (nordmazedonischem Regierungschef Zoran Zaev). Τι κι αν η εφημερίδα "Frankfurter Rundschau" αναφέρεται στην ενόχληση των "Βορειομακεδόνων" (die Nordmazedonier), επειδή η γερμανική Βουλή δεν συζήτησε την ένταξη της χώρας τους στην Ε.Ε. Τι κι αν σε συνέντευξη του προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας Πενταρόφσκι στην Deutsche Welle στη λεζάντα μίας φωτογραφίας Τσίπρα και Ζάεφ ο τελευταίος αναφέρεται ως "Βορειομακεδόνας ομόλογος" του Έλληνα πρωθυπουργού (Griechenlands Premierminister Alexis Tsipras und sein nordmazedonischer Kollege)... εμείς τον χαβά μας, ο Τσίπρας ο σκαφάτος να καεί.

@ Η συνέχεια δι’ ερωτήματος που μου ‘ρθε καρφωτό στρίβοντας την Ακαδημίας προς την Βασιλίσσης Σοφίας με τον τροχονόμο να σφυρίζει δαιμονισμένα. Οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν από το 1990 μέχρι την συνθήκη κι άφηναν να διολισθαίνει αυτή η κατάσταση, σε τι αποσκοπούσαν; Τους άρεσε δηλαδή να παγιώνεται διεθνώς η αναγνώριση της πρώην F.Y.R.O.M ως σκέτη Μακεδονία από τις περισσότερες, ισχυρότερες και πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη; Η άρνησή τους, με οποιεσδήποτε προφάσεις, να δεχτούν μια λύση πάνω στην εθνική γραμμή πώς μας ωφέλησε; Ο στρουθοκαμηλισμός, «όλοι να τους αναγνωρίσουν, εμείς δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε», πόσο μας βοήθησε και πόσο μας βοηθάει; Τα ιστορικά παραδείγματα όπως π.χ. της Ταϊβάν δεν μας διδάσκουν τίποτα; Αυτό λοιπόν που τρώει το μυαλό μου σαν τρωκτικό είναι μήπως τελικά το σχέδιο ήταν να αφήσουμε το θέμα να σέρνεται μέχρι ότου ο ελληνικός λαός να ξεχάσει ή να αποδεχτεί το διεθνώς παγιωμένο Μακεδονία.  Κι ύστερα έρχεται ο υποβολέας και μ’ αναρωτά αν αυτός ο ποντιοπιλατισμός  είναι αποτέλεσμα ανικανότητας ή σχεδίου. Caso pensato o caso accidente; Που έλεγε κι ο Ηλίας Λογοθέτης στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου ‘Βαβυλωνία’ του Δημητρίου Βυζάντιου.

@ Άκουσα τις προάλλες στον ΣΚΑΙ τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει προδοτική την Συμφωνία των Πρεσπών. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, το πέρασα ντούκου. Ο ΣΚΑΙ  είναι, δικός του είναι, ό,τι θέλει μπορεί να λέει. Όμως το ζιζάνιο που έχω στα σωθικά μου με τριβέλιζε και με έβαλε σε σκέψεις. Προδοτική, προδοτική, προδοτική. Αν πράγματι είναι προδοτική η συμφωνία, η όποια συμφωνία, αρκεί απλά και μόνο η καταψήφισή της στη βουλή; Με την ψήφο θα σταματήσεις μια προδοσία; Πρωτόγνωρο φαινόμενο, ιστορικά πρωτοπόρο και πρωτόφαντο. Αν αύριο ο Ερντογάν ζητούσε π.χ. ένα νησί και η όποια κυβέρνηση του το έδινε, θα αρκούσε να πεις όχι στη βουλή; Το άρθρο 120 του συντάγματος πάει δηλαδή περίπατο; Αυτή είναι η αντίληψη του κ.Μητσοτάκη και της κ.Γεννηματά για την προδοσία; Το ίδιο ισχύει και για την λοιπή διαφωνούσα αντιπολίτευση.  Δεν θα έπρεπε ο κ.Μητσοτάκης, η κ.Γεννηματά και λοιποί να βγουν έξω από τη βουλή, να καλέσουν τον κόσμο σε αντίσταση διαρκείας; Δεν θα έπρεπε να δηλώσουν σε όλους τόνους και σ’ όλους τους ενδιαφερομένους ότι αν ο ένας ή και οι δυο  εκλεγούν και σχηματίσουν κυβέρνηση θα καταργήσουν την προδοτική συμφωνία; Το αλήστου μνήμης 1989 δεν συνασπίστηκε άραγε σύσσωμη η αντιπολίτευση για να ρίξει τον Ανδρέα Παπανδρέου για ήσσονος σημασίας θέμα; Αρκεί δηλαδή να στείλουν τον Τσίπρα στα ειδικά δικαστήρια και να τον δικάσουν; Θα γυρίσει πίσω η προδοσία; Μας ενδιαφέρει η προδοσία ή ο προδότης; Εδώ προδότη δεν είπαμε τον Σημίτη ούτε γα τα Ίμια, ούτε για την Λισαβόνα κι ας χάθηκαν τρία παλικάρια μας, κι ας γκρίζαραν τα βράχια μας από αμφιβολία. Αυτός θα μου πείτε δεν ήταν γυφτοσυριζαίος συμμορίτης, ήταν κι είναι από τζάκι. Τέλος πάντων αφού είναι προδοτική η συμφωνία δεν θα έπρεπε από την άλλη οι διαφωνούντες κληρικοί να βαρέσουν τις καμπάνες, να μαζέψουν υπογραφές για να αποτρέψουν την προδοσία; Άλλωστε δεν το έκαναν παλιότερα για τις ταυτότητες; Δεν θα έπρεπε οι διαφωνούντες πολίτες κι ο λαός να κάνουν κάτι πιο μαζικό και κάτι πιο δραστικό από το να μαζεύονται δυο-δυο ή τρεις-τρεις και να γιουχάρουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή να περιμένουν τις εκλογές για να καταψηφίσουν τους υπαίτιους; Αλλάζει τίποτα στην προδοσία; Μήπως η υποκρισία κι ο φαρισαϊσμός έχουν περισσέψει σε πολιτικούς και πολίτες ‘μακεδονομάχους’;

@ Ξεθεωμένη και ξελιγωμένη από το τρέξιμο και την εργασία της ημέρας, έτρωγα ένα σταφυλάκι μ’  ένα γιαουρτάκι άπαχο για να κάνω κράτει στα κιλά, όταν πάτησα το τηλεχειριστήριο για να’χω παρέα τη φωνή, την όποια φωνή απ’ το γυαλί. Μιλούσαν στην ΕΡΤ, στην εκπομπή του Σεραφείμ Κοτρώτσου, κάποιοι διάφοροι, ούτε που τους παρατήρησα, όταν τα πάντα φωτίστηκαν. Άκουσα την γνώριμη φωνή του κ. Κουμουτσάκου να λέει: «Μονομερής καταγγελία της Συμφωνίας των Πρεσπών θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντίστοιχη καταγγελία από την άλλη πλευρά κι αναζήτηση ενός ονόματος το οποίο πιθανόν να ήταν το Μακεδονία σκέτο» ‘Ώπα κωλοτούμπα’ φώναξα. Η ΝΔ δεν θα επαναδιαπραγματευτεί την Συμφωνία των Πρεσπών!!!! Κάτω τ’ άρματα ωρέ; Πάνε οι παράτες κι η οργή; Τέρμα οι Μακεδονομάχοι; Παραδινόμαστε στους Γυφτοσκοπιανούς; Τσάμπα αλυχτά ο Άδωνις στις πολεμίστρες και στα παραθύρια των τηλεοράσεων ολημερίς; Αποδέχεται η ΝΔ την προδοσία; Μ’ αυτό δε σε κάνει χειρότερο προδότη του πρώτου; Άστο, αυτό. Γέλασα. Ήμουνα σίγουρη ότι αυτό θα γίνει κάποια στιγμή, γνωρίζοντας από τον Νίμιτς τι έχουν κατά καιρούς διαπραγματευτεί ο Γιώργος, η Ντόρα, ο Ευάγγελος, και παλαιότερα ο Κώστας, ο Κάρολος, ο Πέτρος κι οι μυστικοί Μέρτζος, Γρυλλάκης, Σπυράκη κλπ,  αλλά δεν το περίμενα πριν τις εκλογές ομολογουμένως. Η χαρά κράτησε λίγο, γιατί η μελαγχολία ξαναφώλιασε μέσα μου μαζί με την απορία. Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός να μη βλέπει το ψέμα, να μη νοιώθει την απάτη, να ‘χει αντικαταστήσει τη μνήμη με τη λήθη; Το καλό το παραμύθιασμα από τον πραματευτή που σου πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες θα το φας. Όλοι το φάγαμε κάποια φορά. Αλλά και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά; Αυτό πάει πολύ, κάτι συμβαίνει. Κάτι συμβαίνει που σου μπλοκάρει το μυαλό, αδυνατεί τη σκέψη, μπερδεύει την κρίση, κι αναστέλλει τη θύμηση. Θόλωσα πάλι κι έψαξα μια ταινία στο Netflix να δω στον υπολογιστή. Επέλεξα τη σειρά Jessica Jones που με είχε πρήξει η Νάνσυ γι’ αυτή. Είχα δει δυο επεισόδια αλλά δεν με τρέλαινε, όταν στο τρίτο τον είδα επί τω έργω. Kilgrave. Η νύχτα έγινε μέρα στο μυαλό μου.  Kilgrave. Ο απόλυτος επηρεασμός. Kilgrave. Άτομα δολοφονούν, αυτοκτονούν, σκοτώνουν και σκοτώνονται κάτω από την επιβολή της σκέψης του.  Kilgrave. Καθοδηγεί άτομα και ομάδες στα θέλω και τις επιλογές του. Kilgrave. Η εξήγηση στην ανεξήγητη συμπεριφορά λαών και ανθρώπων. Η χαρά μου μεγάλωνε από την ανακάλυψη. Kilgrave. Ο αυλητής του Χάμελιν των αδελφών Grimm,που οδηγεί τον λαό μας προς την κάλπη της σωτηρίας. Kilgrave. Ίσως συναφής του εξωγήινου του Υμηττού ίσως όχι. Ποιος νοιάζεται. Η χαρά με είχε καταλάβει καθολικά. Καθολικά; Έ όχι, ένα μικρό συννεφάκι απορίας απέμενε κάτω δεξιά σαν υποδιαστολή. Ερώτημα που περίμενε την απάντηση, για να γαληνέψει και να εξαφανιστεί. Είναι το σπινθηροβόλο βλέμμα του Κυριάκου, ή των πνευματικών ταγών μας η ζωογόνα σκέψη ή μήπως η ρητορική μυθοπλαστική δεινότητα του Γιώργου, του Μπάμπη, του Άρη και των λοιπών ομορφογκόμενων που οδηγεί στον αυτοκτονικό ιδεασμό τον λαό μας;

@ Η είδηση έσκασε «Αρχειοθετείται, σύμφωνα με πληροφορίες, από την Αρχή Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Εγκληματικές Δραστηριότητες ο φάκελος που αφορά στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, μέλη της οικογένειάς του καθώς και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες που υπηρέτησαν στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης επί των ημερών του. Η αρχειοθέτηση του συγκεκριμένου φακέλου έρχεται κατόπιν έρευνας που διενεργούσε από τον περασμένο Νοέμβριο η Αρχή Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Εγκληματικές Δραστηριότητες αναζητώντας στοιχεία για τυχόν ξέπλυμα μαύρου χρήματος». Χαίρομαι πάντα όταν κατηγορούμενοι αθωώνονται. Μου έχει μείνει ατό την  «υπόθεση Ντρέιφους» και το «κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά. Χαίρομαι όταν η δικαιοσύνη αναδεικνύεται σαν το τελευταίο προπύργιο των καταφρονημένων κι ας λέει το ΚΚΕ ότι είναι ταξική. Το ΚΚΕ όλο λέει, δεν κάνει και τίποτα. Χαίρομαι όταν η δικαιοσύνη ψάχνει ενδελεχώς και δεν βρίσκει τίποτα για τους ταγούς και τους οικονομικά ισχυρούς. Για τους μικρούς κι ασήμαντους είναι ευκολάκι. Χαίρομαι τελικά που ο κύριος Κώστας δεν τα πήρε. Το ότι τα πήρε ο εκ δεξιών του Τσουκάτος, ο εξ ευωνύμων Μαντέλης, ο υπουργός του της Άμυνας, ο υπουργός της ΟΝΕ, ο γενικός διευθυντής εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας κ.ά. δεν έχει σημασία. Ο κύριος Κώστας δεν τα πήρε. Αυτό κομμάτι ανίκανο τον κάνει, να τρέχουν οι μίζες δίπλα του κι αυτός να μην παίρνει χαμπάρι, αλλά αρπάχτρα όχι. Γενικά ο  κύριος Κώστας δεν καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται γύρω του, όπως δεν πήρε χαμπάρι τα Ίμια, το χρηματιστήριο, τις λαμογιές της Goldman Sachs, την σπατάλη των Ολυμπιακών, αλλά έβλεπε την ισχυρή Ελλάδα. Τώρα πώς η ισχυρή Ελλάδα πήγε σούμπιτη σε πέντε χρόνια είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Τώρα ο κύριος Κώστας απαλλαγμένος από τις βρώμικες κατηγορίες θα το ρίξει στους χρησμούς. Σ’ αυτόν αρέσουν όπως και στον κόσμο. Πάντα άρεσαν στον κόσμο αυτού του τόπου. Από την Πυθία, τα Μαντεία, τους Θεούς, τους προφήτες, τον εκ Σερρών εθνάρχη μέχρι και τον κύριο Κώστα. Αρέσουν σ’ αυτό τον λαό οι χρησμοί και τα παραμύθια κι έτσι κι οι ταγοί του τον παραμυθιάζουν

@ Τι είναι πάλι τούτο; Ξαφά «Η κυβέρνηση Καραμανλή, στην οποία συμμετείχε ο κ. Παυλόπουλος, αύξησε το δημόσιο χρέος κατά 66% σε 5 χρόνια (από 181 δισ. το 2003 σε 301 δισ. το 2009), με αποτέλεσμα να χάσει η Ελλάδα την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές». Ώπα!!!! Κι έρχεται ξεμέθυστος κι ο Ζαν-Κλωντ «Η ελληνική κυβέρνηση (Καραμανλή) επικαιροποίησε την πρόβλεψη για το έλλειμμα του 2009 από 3,7% στο 12.7% του ΑΕΠ. Το τελικό ποσοστό διαμορφώθηκε στο 15%. Παρομοίως, ο αριθμός για το χρέος στο τέλος του 2009 αυξήθηκε από 272 δισ. σε 301 δισ., με τη μεγαλύτερη αναλογία χρέος προς ΑΕΠ σε όλες της χώρες της ΕΕ.» Μίλησε κι ο Γιούνκερ, χωρίς, όμως, σε καμιά περίπτωση να αναλάβει τις ευθύνες που αναλογούσαν και στην Ε.Ε. Γιατί άφησαν να «ξεφύγει» η Ελλάδα εκείνη την περίοδο; Μούγκα στη στρούγκα. Στα λάθη και τα εγκλήματα ψάχνουμε την πόρτα ή τη στιγμή να ξεφύγουμε. Μα δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Στο στόχο ο Καραμανλής κι ο Καραμανλισμός ξαφνικά, πριν ακόμη ο Μητσοτάκης αναλάβει κυβέρνηση. Τέλος ο Καραμανλής μετά από 70 χρόνια; Μετά από ΕΡΕ, ΝΔ πάμε σε ΝΜΔ (Νέα Μητσοτακική Δημοκρατία); «Ε ρε γλέντια!!!», που θα ‘λεγε κι  ο Καραγκιόζης.

'Κι ήθελε ακόμη…' Μανόλης Αναγνωστάκης

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. 

Όμως εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. 
Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα σημαία
Καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: 
Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.
Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί......

Έχουν και την πλάκα τους αυτές οι εκλογές ή καλύτερα οι επιλογές των πολιτών με βάση την γνώση που απέκτησαν και αποκτούν  καθημερινά από τη τηλεκατευθυνόμενη 'ενημέρωση'. Κατηγορούν τον πρωθυπουργό για κωλοτούμπα επειδή δεν έριξε μια ρημαγμένη, χρεωκοπημένη κι απροετοίμαστη χώρα στα βράχια τον Ιούλιο του 2015 οδηγώντας την έξω από το ευρώ όπως ήθελε ο Σόϊμπλε και η παρέα του. Τότε τον επαινούσαν που δεν το έκανε, τώρα το ξαναθυμήθηκαν και τον οικτίρουν γιατί δεν το έκανε. Το ότι έγιναν εκλογές γι αυτό και πήρε την ψήφο τους δεν παίζει και δεν μετράει. Το ότι υπέγραψε μνημόνιο αλλά μας έβγαλε απ' αυτά οριστικά, ούτε κι αυτό μετράει. Η αδυναμία και η ανικανότητα καμιά φορά γεννούν φθόνο. Κωλοτούμπας λοιπόν ο Τσίπρας αλλά ο Ψαριανός, ο Αϊβαλιώτης που από το ΚΚΕ μ-λ αφού πέρασε από Ποτάμι και Δράση κατέληξε στην ΝΔ, όπως και τόσα άλλα στελέχη, βουλευτές και υπουργοί, όχι. Ούτε ο μπαμπάς Μητσοτάκης που από το κόμμα των Φιλελεύθερων, πήγε στην Ένωση Κέντρου, την Αποστασία, το κόμμα των Νεοφιλελεύθερων στη ΝΔ τίποτα. Αυτοί μπορούν να αλλάζουν κόμματα. ιδέες και πολιτικές αλλά ο Τσίπρας όχι. Περίεργη λογική. Δεν είναι μόνο κωλοτούμπας, αλλά και ψεύτης ο πρωθυπουργός, μεγάλος ψεύτης σκέτος Münchausen. Πρωτοφανές!!! Δεν ξανάκουσαν ποτέ από πολιτικούς, σ' αυτή την χώρα ψέματα για ‘Αλλαγές’, ‘Απαλλαγές’, ‘Καλύτερες Μέρες’, ‘Ισχυρή Ελλάδα’, ‘7000 μονάδες θα πάει το χρηματιστήριο’, ‘Μπήκαμε με το σπαθί μας στην ΟΝΕ’,  ‘Η Ελλάδα είναι θωρακισμένη στην κρίση’ το 2008, ‘Υπάρχουν Λεφτά’ το 2009 και μετά ήρθαν τα μνημόνια λόγω χρεωκοπίας. Αλλά και μέσα σ' αυτά. ‘Σε δυο χρόνια θα βγούμε’ είπαν κι ήρθε μεσοπρόθεσμο χώρια τις επικαιροποιήσεις. Μετά ‘σ' ένα χρόνο θα βγούμε’ κι ήρθε κι άλλο μνημόνιο. Ύστερα ‘κάθε μέρα σκίζαμε μνημόνια’ κι ήρθαν PSI, ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης, ετεροχρονισμός αξιολογήσεων, mail Χαρδούβελη κι άλλα καλούδια που δεν είναι φόροι βέβαια, μόνο του Τσίπρα είναι φόροι, αλλά μείωσαν το ΑΕΠ κατά 25% και φως στην άκρη του τούνελ δεν είδαμε. Όμως ο Τσίπρας είναι ο ψεύτης. Δεν άκουσε ποτέ ο λαός σ' αυτή την χώρα για διαπλοκή, διαπλεκόμενους πολιτικούς, δωράκια Siemens και λοιπών χορηγών, νταβατζήδες, offshore, λίστες Langarde, δάνεια και χρέη κομμάτων και μιντιαρχών, δανεικά κι αγύριστα.  Δεν κοίταξε στις φυλακές για να δει ποιοι πολιτικοί είναι μέσα και ποιοι θα έπρεπε να είναι ακόμα. Όλα ψέματα του Τσίπρα, γι αυτό τρέχει ασμένως και ολοταχώς να επιστρέψει πίσω σ' εκείνες τις ειδυλλιακές εποχές και πολιτικούς που ο άθεος κομμουνιστής κατάστρεψε και κατασυκοφάντησε. Εδώ πρέπει να μείνω στο άθεος. Όλα κι όλα μπορεί ο Έλληνας να έχει τα στραβά του αλλά άθεος δεν είναι. Είναι χριστιανός ορθόδοξος. Ακολουθεί και πιστεύει με ευλάβεια το δημοσιουπαλληλικό παπαδαριό που μετέτρεψε το θείο λειτούργημα της διάδοσης του λόγου ΤΟΥ σε επάγγελμα. Κηρύττει και ασπάζεται τις εντολές του Χριστού ιδίως αυτή που θέλει τον έχοντα δύο χιτώνας να δίνει τον ένα. Ακούει κι αγαλλιάζεται από τον λόγο αγάπης, καλοσύνης, αλληλεγγύης, ταπεινοφροσύνης ενός Αμβρόσιου κι ενός Σεραφείμ, κι όχι  αυτό της σκληρότητας, της αγένειας και της μοχθηρότητας ενός Τσίπρα.

Τώρα γιατί εμένα όλο αυτό μου θυμίζει το ανέκδοτο της κατσίκας που μας είχε πει ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πάντως μου φέρνει στη σκέψη κάτι που μου είχε  πει κάποτε ένας φίλος. Ο Έλληνας μπορεί να δέχεται ξένο βασιλιά να τον διαφεντεύει κι ας κέρδισε την λευτεριά με το αίμα του. Μπορεί να αποδέχεται τα τζάκια κληρονομικά να τον κυβερνούν κι ας γκρινιάζει όμως δεν μπορεί να δεχτεί τον γιο του γείτονα πρωθυπουργό. Αυτό τον υπερβαίνει, σκάει από τη ζήλια του. Στον λαό μας πάντα άρεσε η μυθολογία, συζούσε μ' αυτή, τώρα παραμυθιάζεται και συνειδητά 

ΥΓ: Ο Πάγκαλος τώρα δικαιώνεται.....

Γυναίκα

"........γυναίκα, η πολυπληθέστερη ομάδα ανθρώπινων όντων, 
η οποία, 

παρά το πέρασμα των χρόνων, 

παρά τις όποιες  προσπάθειες χειραφέτησης,  

παρά τις ευχές και τις προσδοκίες του 1ου φεμινιστικού κινήματος, που δυστυχώς δημιούργησε νέες μορφές ανισότητας και εκμετάλλευσης,  

παρά τις στοχεύσεις του 2ου φεμινιστικού κινήματος που συντάχθηκε εξ αρχής με τον ατομικισμό και που εν τέλει ουσιαστικά υποδουλώθηκε και υποτάχθηκε  στον νεοφιλελευθερισμό, 

παρά τη σύγχρονη, ύποπτη ή  πραγματική, μανία του  δικαιωματισμού όλων των μειονοτήτων  κι όλων των αναξιοπαθούντων  και των ταλαίπωρων της γης, (η οποία σε κάθε ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα αναγνωρίζει δικαίωμα, και  με ατεκμηρίωτες πολλές φορές  και καινοφανείς ανθρωπολογικές και  κοινωνιολογικές νεοεπιστημονικές εφευρέσεις και μυθεύματα  εξαπλώνεται  αστραπιαία με τις ευλογίες και τη συναίνεση των υπερεθνικών ελίτ και άλλων κέντρων  σ’ όλο τον 1ο κόσμο κι όχι μόνο,) 
παρά όλα αυτά κι άλλα τόσα

εξακολουθεί να είναι και να παραμένει 

το  πιο βίαια εκμεταλλευόμενο, πολλαπλώς κακοποιούμενο,  δουλεμπορικώς διακινούμενο, κοινωνικά και ηθικά απαξιούμένο  από θρησκείες, δόγματα,  ιδεολογίες,  κοινωνικές και οικονομικές θεωρίες, παραδόσεις και προκαταλήψεις, συστήματα και πάσης μορφής εξουσίες, ανθρώπινο πλάσμα του πλανήτη…"