Πάντα θα ταξιδεύεις στους αιώνες αγέρωχα όπως έζησες. ‘Ελλάδα, Φως’ όπως σε προσφώνησε ο Πικάσο.

Είχα μια σχέση σημαδιακή μ’ αυτόν τον άνθρωπο όταν τον πρωταντάμωσα στην γενέθλια πόλη, πιτσιρίκι εγώ, πήγαινα δεν πήγαινα σχολείο,  δίνοντάς του την ανθοδέσμη του καλωσορίσματος. Σ’ έμενα έλαχε ο κλήρος ή τύχη από τους μεγαλύτερους. Τύχη, γιατί έτσι ξεκίνησε κι ο φάκελος μου που γέμισε με τους χρόνους με άλλα ασήμαντα ή σημαντικά, σαφώς ελάσσονα της περπατησιάς και των πράξεων αυτού του μεγάλου Έλληνα, του Μανώλη Γλέζου. 
Δεν θα αναφερθώ παραπάνω σ’ αυτό, σήμερα αλλά σε μια απρέπεια της life style ζωής μας. Είδα κάπου να 'διαφημίζουν' το διατροφικό μενού της μακροζωίας του Μανώλη Γλέζου. Δεν μπήκα στον πειρασμό να διαβάσω την μικρότητα, γιατί  ξέρω βιωματικά την αλήθεια. Το πρωί τρεφόταν με ελευθερία, το μεσημέρι με δικαιοσύνη και το βράδυ με καλοσύνη κι όλη την υπόλοιπη μέρα μ' άγουρα μύγδαλα που βαστούσε στην τσέπη. Τα έβγαζε, τραβούσε και πέταγε τον σκληρό και στυφό φλοιό απ' έξω, έσπαζε το εύθραυστο τσόφλι με  τα δάχτυλα κι από μέσα έβγαινε τρυφερός και δροσερός ο καρπός της αγάπης που είχε για όλους μας ......καλό ταξίδι αδάμαστε αγωνιστή της λευτεριάς…. δεν σε πενθούμε, γιορτάζουμε την ύπαρξη και το φως σου....