Ηττηθήκαμε

....γράμμα στον πιτσιρίκο

Ηττηθήκαμε, στο Λίβανο, στην Καζέρτα, στα Δεκεμβριανά, στη Βάρκιζα, στην εκτέλεση του Μπελογιάννη, το 1965, στο 114, το 1967, στο Πολυτεχνείο, στην μεταπολίτευση που μας φόρεσαν, στο Σύνταγμα τα τέλη του Ιούνη και στις παρελάσεις του ΟΧΙ με τον Παπαδήμο που μας έφεραν πραξικοπηματικά. Ηττηθήκαμε γιατί δεχόμαστε τόννους προπαγάνδας και τοξικών αποβλήτων καθημερινά από τις οθόνες μας. Ηττηθήκαμε γιατί δεν διακρίναμε καθαρά τον αθόρυβο εχθρό. Ηττηθήκαμε γιατί δεν επικεντρώσαμε στο στόχο. Ηττηθήκαμε γιατί δεν μονιάσαμε… Ηττηθήκαμε, αλλά, αν γυρίσεις πίσω και τα δεις όλα αυτά, τελικά …νικήσαμε. Νικήσαμε γιατί προσπαθούν αλλά δεν τους κάτσαμε. Νικήσαμε γιατί σκίζονται να μας πείσουν και δεν μασάμε. Νικήσαμε γιατί εκεί που μας θεωρούν τελειωμένους πετιόμαστε μπροστά τους. Νικήσαμε γιατί θέλουν να μας αφανίσουν κι αντιστεκόμαστε. Νικήσαμε γιατί ακόμα ζούμε, ερωτευόμαστε κι αγωνιζόμαστε. Καλή αντάμωση στα γουναράδικα του σήμερα και του αύριο φίλε

ΥΓ: Μου επιτρέπεις να αφιερώσω δυο στίχους (Αντίσταση)

Είδα το μάτι σου λοξά.

Είχε πάνω, του σκοταδιού το φως
Αντιφέγγιζε καθαρά η μικρή υγρασία
που αντιστεκόταν στον ρεαλισμό

Όταν θα παίζουν τα ραδιόφωνα μόνο χαρούμενα τραγούδια

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα

@ Τους είδατε πως κορδώνονταν όλοι οι εκσυγχρονιστές, οι συγκυβερνητικοί, τα 'γομάρια', οι ανανιστές και οι ευρωλυγούρηδες (όχι ευρωπαϊστές) όλων των κομμάτων; Καταλάβατε βέβαια τι έγινε μέσα στην ΝΔ και ποιοι την πέσανε στον Σαμαρά (ας πρόσεχε). Το νέο κόμμα πάντως είναι γεγονός καθώς, δηλώσεις, παπαγάλοι και δημοσιεύματα (Να εξαντλήσει την τετραετία; το Βήμα, Τον επέβαλε η κοινωνία, το Έθνος κ.ά) το προαναγγέλλουν πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής. Όσο κι αν ο Δελεστίκ το ξορκίζει ουσιαστικά το επιβεβαιώνει. Εκλογές θα γίνουν σε άγνωστο μέλλον. Όταν κι όποτε αποφασίσουν να τις κάνουν, έχουν έτοιμο και το δίλλημα. Η μεταπολίτευση ήρθε με το "Καραμανλής ή τανκς" η νέα μεταπολίτευση θα ξεκινήσει με το "Παπαδήμος ή δραχμή" κι ας λέει σήμερα ο Γιούνκερ ότι δεν μπορεί να βγει κράτος από το ευρώ τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία!!!!!

@ Αξιοσημείωτο το άρθρο του Γιώργου Μαλούχου "Από την πτώση του Τείχους στην πτώση (;) της Ελλάδας" στο Βήμα online. Άρθρο που προσπαθεί να ξυπνήσει τους τηλεμαστουρωμένους έλληνες και τελειώνει “.....Κι αυτό, είναι το μέγα όπλο της Ελλάδας και όχι μόνον αυτής, αρκεί να διαθέτει ηγεσία ικανή να πει «όχι»…”. Σήμερα είδαμε την συμμαχία του «ναι» να συσπειρώνετε, να παίρνει θέση μάχης  και τα κατάλληλα officia. Καιρός να συσπειρωθεί και η συμμαχία του «όχι»… γιατί άμα συσπειρωθεί θα νικήσει όπως νίκησε ξανά με το ΟΧΙ του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου!!!!.

@ Ο κ. Λ. Παπαδήμος δεσπόζει στη λίστα των μελών της Trilateral (Τριμερούς,) αυτού του κλειστού προπυργίου του καπιταλισμού, και στην ιστοσελίδα εμφανίζεται προβεβλημένο, από τις 21 Οκτωβρίου 2011, δημοσίευμα των «Financial Times» «by Loucas Papademos». Δεν είναι απλό μέλος αλλά ηγείται του ευρωπαϊκού σκέλους της (προεδρεύει). Το όνομα του κ. Παπαδήμου συγκαταλέγεται στη λίστα των εκλεκτών της Τριμερούς, που δεν είναι κοσμική, όπως η λέσχη Bilderberg, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: κεντρικούς τραπεζίτες, επιτρόπους, μεγαλοστελέχη των Βρυξελλών, πρόσωπα-κλειδιά τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων, βιομηχάνους, διπλωμάτες, πανεπιστημιακούς, «Αθανάτους», στελέχη εταιρειών οπλικών συστημάτων, πρώην υπουργούς, ΝΑΤΟϊκούς, συστημικούς εκδότες και δημοσιογράφους. Από την Ελλάδα έτερα μέλη της Τριμερούς εμφανίζονται να είναι ο Παναγής Βουρλούμης (τέως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ και νυν μέλος του Δ.Σ. της «Καθημερινής»), ο τέως πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο διευθυντής τής «Καθημερινής» Αλέξης Παπαχελάς (παρίσταται και στις συνεδριάσεις της Bilderberg) και ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου. Να τον χαιρόμαστε τον καλουπάρχη μας. Δεν ξέρουμε αν είναι αρχολίπαρος ή σπουδαρχίδης, αυτά θα μας τα πει ο κ.Καρατζαφέρης αφού του τα σφυρίξει ο Άδωνης.

@ Λυπηρό. Η άλλοτε κραταιά Μιμή θα δώσει μέσα στον Νοέμβρη την προσωπική της μάχη για να διασώσει μία από τις μεζονέτες που χτίστηκαν στη θέση της ιστορικής βίλας της Αγράμπελης και συγκεκριμένα αυτή που κατοικεί τα τελευταία χρόνια, αφού την βγάζει στο σφυρί το Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου, λόγω χρεών της σε μη κυβερνητική οργάνωση!!!!! Αλήθεια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι αυτές οι ΜΚΟ που εκτός από το να δέχονται δωρεές μπορούν να δανείζουν (τοκογλυφικά άραγε;) και χρήματα; Κάποιος εισαγγελέας δεν πρέπει να ερευνήσει τον σκοτεινό κόσμο αυτών των οργανώσεων.

@ Ο Θεόδωρος Πάγκαλος στην εκπομπή "Σαββατοκύριακο στην ΝΕΤ" με τον Τάκη Σπηλιόπουλο και τη Μάριον Μιχελιδάκη δήλωσε ευθαρσώς ότι τα δημοψηφίσματα είναι ανάθεμα για τις Βρυξέλλες και προκαλούν την αντίθεση στο διευθυντήριο της Ευρώπης γιατί δεν μπορούν να τα ελέγξουν. Την έχουν πάθει από Ισλανδούς, Δανούς, Γάλλους, Κύπριους, Ολλανδούς κ.ά. Τρέμουν τους λαούς και τις αποφάσεις τους όταν τους δοθεί η δυνατότητα να μιλήσουν δια της ψήφου. Όλοι είδαμε την  σύγχυση του πρωθυπουργού, την σημειώσανε κι οι δημοσιογράφοι. Είδαμε επίσης τον φανερό εκνευρισμό των Μέρκελ, Σαρκοζί μόνο που δεν ήταν από την αθέτηση της συμφωνίας αλλά από τον τρόμο μήπως και μιλήσει ο λαός. Αυτό κανένας δημοσιογράφος ή αναλυτής δεν το επισήμανε.

@ «Η κυβέρνηση Παπαδήμου αποτελεί εκτροπή. Αυτή η κυβέρνηση, είναι κυβέρνηση αποστατών και αποτελεί έκτροπη από την συνταγματική τάξη. Δεν έχει το δικαίωμα να δεσμεύσει την Χώρα. Αν το κάνει, θα...λογοδοτήσει όπως και εκείνοι που την διόρισαν». Αυτό κι αν είναι ανατροπή! Το παραπάνω απόσπασμα δεν αλιεύθηκε από κάποιο αριστερό ή ανατρεπτικό έντυπο, ούτε στάλθηκε από καμιά τρομοκρατική οργάνωση, ούτε γράφτηκε από κάποιον ορκισμένο εχθρό των τραπεζιτών ή της τρόϊκας. Αντίθετα δημοσιεύθηκε στη χθεσινή ηλεκτρονική σελίδα του 'Βήματος' και φέρει την υπογραφή του συντάκτη του, Σπύρου Μπαζίνου. Γνωρίζαμε ότι η ναυαρχίδα του ΔΟΛ προκαλεί ανατροπές (κι εκτροπές θα συμπλήρωναν κάποιοι), ότι είναι άκρως πλουραλιστική και μακριά από λογικές λογοκρισίας, αλλά ομολογουμένως εκπλήσσει η συγκεκριμένη αναφορά, μιας και η Μιχαλακοπούλου, όπως και το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ στηρίζει με τα μπούνια τον πρώην τραπεζίτη, Λουκά Παπαδήμο. Παρεξήγηση ή Προειδοποίηση;

                                                                                     12.11.2011 - Ιόλαος & Δηιάνειρα

...αει πηδηχτείτε ρε.....

...Ρεν, Μέρκελ, Γιούνκερ, Σαρκοζί, τοκογλύφοι, δανειστές, ντόπια και ξένα τρωκτικά, τελάληδες της μιντιακής συμφοράς, προπαγανδιστές του αίσχους και της αλλοτρίωσης, μπουκωμένοι δημοσιογράφοι κι αναλυτές φονιάδες πληρωμένων συμβολαίων, πολιτικά υποκατάστατα έρημα κι απρόσωπα, λαδιάρηδες, μιζαδόροι και μιζαρισμένοι γλείφτες, εκμεταλλευτές, εκπορνευτές, ναζί, νεοναζί που 'χετε βαμμένα τα χέρια μ' αίμα, πόνο και δάκρυ ανθρώπινο, κουστουμαρισμένοι της ανυπόκριτης υποκρισίας, σοβαροφανείς βάρβαροι, κατάντια του ανθρωπίνου είδους, ευροφονιάδες μιας υπαρξιακής παρένθεσης...αει πηδηχτείτε ρε.....που παίζετε την Πατρίδα μου στα ζάρια και την τιμή της βγάζετε στο σφυρί..90δις σας πήραμε, πληρώσαμε 500 και χρωστάμε ακόμα 340 ρε αγιογδύτες λαμόγια του κερατά, αει σιχτίρ ρε...δούλοι δικοί σας του έθνους μου οι προδότες, τερατογεννήματα, μπάσταρδοι του λαού όσοι την νέα κερκόπορτα της βουλιμίας σας άνοιξαν και πάλι....θα επιζήσει όμως, όπως κάνει χρόνους πολλούς τούτο το γένος....τραχιά και δύσκολα αλλά θα επιζήσει...δε φυλακίζετε η λεύτερη ψυχή.....είναι άπιαστη ρε μαλάκες

"Το Πολυτεχνείο μέσα απο τα μάτια μου"

Μέλπω Λεκατσά

Η Μέλπω Λεκατσά 20 χρονών τότε φοιτήτρια της φαρμακευτικής έζησε από κοντά τα γεγονότα της Νομικής, μπήκε στην παρανομία, βρέθηκε κυνηγημένη για μήνες, αποκλεισμένη από τους γονείς της, συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αφού εκείνη ήταν υπεύθυνη για το φαρμακείο που είχε στηθεί, περιποιήθηκε τους τραυματίες, φίλους της, συναγωνιστές και μετά μπήκε και πάλι στην παρανομία. Η αγωνία της για να μην συλληφθεί από το ΕΑΤ ΕΣΑ τελείωσε στις 24 Δεκεμβρίου του 1973 οπότε και συνελήφθη.

Έμεινε στην φυλακή 3,5 μήνες έδωσε αγώνα για να επιβιώσει και τα κατάφερε. Δεν έχει ξεχάσει τίποτε κι ας πέρασαν 38 χρόνια. Δύσκολα μιλάει για εκείνα τα χρόνια όχι γιατί δεν θέλει να θυμάται αλλά γιατί «κάθε χρόνο η επέτειος του Πολυτεχνείου με βαραίνει ακόμη περισσότερο γιατί από την μια δικτατορία που πολεμήσαμε για να βρούμε την ελευθερία μας υποδουλωθήκαμε σιγά- σιγά σε κάτι πιο ύπουλο και πιο αθόρυβο» λέει η ίδια. Η συνέντευξη έγινε στο σπίτι της κόρης της, της ηθοποιού Δώρας Χρυσικού αποκλειστικά για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ. Την ώρα που γύρισε το χρόνο πίσω στο 1973 θέλησε την κόρη της δίπλα της… «πολλά από αυτά που σας λέω σήμερα πρώτη φορά τα ακούει και η Δώρα» λέει με τρυφερότητα. Η αφήγηση της είναι συγκλονιστική.

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα

@ Η μεγάλη Θεοδώρα, όχι του Ιουστινιανού αλλά αυτή του Ισιδώρου, η αρχηγός ντε, περιέφερε σε μεγάλο κανάλι εκ νέου το παντός καιρού χαμόγελο και την αλαζονεία της καινοφανούς αγνωσίας της και διετύπωνε την αναγκαιότητα σμίκρυνσης του δημοσίου συνεργούσα, στο θέρισμα ανθρώπινων ζωών ως αθώα, αμέτοχη και παρθενογεννημένη στο σήμερα. Ο δύσμοιρος καθηγητής του εργατικού δικαίου του Α.Π.Θ. με τόνους γνώσεων και πρόσφατων στοιχείων της Eurostat και του ΟΟΣΑ μάταια προσπαθούσε να αποδείξει το αυτονόητο. Ότι ούτε μεγάλο κράτος έχουμε συγκριτικά, ούτε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους και τέλος πάντων αναζητούσε που τα στηρίζει όλα αυτά που λέει η κυρία.  Μάταιο, μάταιο, μάταιο τι είναι όλα τούτα μπροστά στο μέγεθος της Θεοδώρας. "Το λέω εγώ, το λέει ο λαός" ήταν η απάντηση και τέζα ο καθηγητής.  

@ Δεν έχουν τέλος οι περιπέτειες του Ντομινίκ Στρος-Καν. Μετά την καμαριέρα στη Νέα Υόρκη και την Γαλλίδα συγγραφέα στο Παρίσι, το όνομα του πρώην ισχυρού άνδρα του ΔΝΤ εμπλέκεται τώρα στις έρευνες που διεξάγουν οι γαλλικές Αρχές, στο πλαίσιο εξάρθρωσης κυκλώματος πορνείας στην πόλη Λιλ της Γαλλίας. Τελικά ο πηδηχταράς πρώην πρόεδρος αποδεικνύει ότι κατείχε επάξια την θέση του οικονομικού επιβήτορα, του πηδώ και δέρνω των αδύνατων λαών τούτου του κόσμου. Τώρα το ΔΝΤ με την ανέραστη και ξενέρωτη Λαγκάρντ έχει χάσει την αίγλη του μέχρι που κι ο Γιωργάκης ο ιπτάμενος σε συνεργασία με τον Αντωνάκη τον μουγκό σκέφτονται να το διώξουν από την χώρα!!!!!

@ Ο κ.Καστανίδης προ και μετά του γιαουρτώματος συνεχίζει να διατυμπανίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει την πλήρη νομιμοποίηση γι αυτά που πράττει και να διατυπώνει την εύλογη γι αυτόν απορία γιατί χρειάζονται εκλογές όταν δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Για τη νομιμοποίηση καλύτερα να του απαντήσει ο κυρ Κώστας ο ψαράς "Μου παραγγείλανε κάποιοι σφυρίδες κι εγώ τους πήγα δράκαινες που κεντρώνουν κιόλας, νομιμοποιούμε να κρατώ τα λεφτά που μου δώκανε;". Για την εναλλακτική δεν ξέρω τι βλέπει ο Καστανίδης εγώ σαν λαός λέω ότι άμα μου δώσουνε το δικαίωμα να επιλέξω με την ψήφο μου θα αποφασίσω. Αν το τι βλέπει ο Καστανίδης αποτελεί προϋπόθεση για να μου δοθεί ή όχι  η δυνατότητα να αποφασίσω αυτό δεν λέγεται δημοκρατία αλλά τυραννία. Ήμαρτον περάσανε αυτοί οι άνθρωποι από τα θρανία της νομικής σχολής και πήρανε πτυχίο ή "Μωραίνει Κύριος ων βούλεται απολέσαι" γιατί "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι".

@ Δυο ειδήσεις που συμπίπτουν δημιουργούν μια απορία αλλά Άμλετ "To be, or not to be". Η πρώτη είναι ότι ο Ο Alex Torres, με το παρατσούκλι Voodoo, που είναι πορνοστάρ αλλά κάθε Σαββατοκύριακο εργάζεται και ως εκπαιδευτής ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο, έκανε σεξ στον αέρα κι όχι μόνο αλλά το βιντεοσκόπησε κιόλας. Η άλλη είναι ότι μια μπλε φάλαινα παράγει 1600 κιλά σπέρματος όταν εκσπερματώνει!!! Όμως μόνο το 10% φτάνει στην σύντροφο του. Τα υπόλοιπα 1440 κιλά χύνονται στην θάλασσα. Άρα ή από αέρα ή από θάλασσα θα το φάμε στην μάπα και προστασία δεν υπάρχει. Ας συμβιβαστούμε κι ας σφυρίζουμε αμέριμνα ότι κι αν γίνει.

@ Οι τρεις σωματοφύλακες ή τρία γουρουνάκια, ή ΛΟ.Ρ.ΔΙ. εκ των αρχικών Λοβέρδος-Ραγκούσης-Διαμαντοπούλου, δήλωσαν παρόν στην επόμενη μέρα προς στους εντός ή εκτός των τειχών αφεντάδες. Μιλάνε σε τρίτο πρόσωπο ξεχνώντας ότι στο σκηνικό της τελευταίας εικοσαετίας ήταν παρόντες είτε σαν υπουργοί είτε σαν επίτροποι είτε σαν κομματικοί παράγοντες. Μιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη  όταν ο ένας διόρισε τη γυναίκα του, η άλλη, βόλεψε τον άνδρα της με προγράμματα από αμαρτωλό οργανισμό και ο τρίτος βόλεψε την ξαδέλφη του......Τώρα έχουν το θράσος να απευθύνουν έκκληση στον ελληνικό λαό και να τον απειλούνε, «Η θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί». Λαοπρόβλητοι σωτήρες όπως θεωρούν τον εαυτό τους γεννάν το ερώτημα στον υποβολέα που δε μπορεί να κρατηθεί. Άραγε μπορούν οι λαοπρόβλητοι με σιγουριά να κάνουν την διαδρομή Μοναστηράκι - Βουλή μέσα στο λαό;

@ Επί του πιεστηρίου: Τελικά παραιτήθηκε ο Θωμάς Ρομπόπουλος βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ  αφού μάδησε την μαργαρίτα να φύγω ή να μη φύγω τελικά πήδησε από το καράβι πριν πάει στην ξέρα. Τα νεύρα μας γύρισαν στην θέση τους, οι καρδιές των κυβερνητικών βουλευτών ησυχάσανε αφού βρέθηκε ξανά η Ιφιγένεια που θα σώσει την τιμή και την υπόληψη του κινήματος. Όλοι δέσαμε. Οι δημοσιογράφοι που θα έχουν θέμα για να γεμίσουν τον αδηφάγο χρόνο τους, ο υπέροχος καπετάνιος με τον ύπαρχο που κρατούν το πηδάλιο του τόπου, ο αντιμνημονιακός Σαμαράς, η Μέρκελ, οι αγορές, οι δανειστές, οι παρελαύνοντες διαδηλωτές, τα ΜΑΤ, οι άπιαστοι φαντομάδες κουκουλοφόροι κι ο λαός που περιμένει στ' αμπάρι να πάει η από τρακάρισμα στο παγόβουνο ή από πνίξιμο από νερά που βάζουν τα ύφαλα εδώ και χρόνια. Θαυμάσια επιλογή να διαλέγεις τον θάνατο σου δε νομίζετε; Ή από τράκο ή από πνιγμό. Αυτά έχει η δημοκρατία αλλά εμένα άλλο με απασχολεί τώρα. Ο Βούρος θα παραιτηθεί ή θα δώσει κι άλλη τελευταία ευκαιρία στην κυβέρνηση;  Ο αδίστακτος επιχειρηματίας παραιτήθηκε, ο ευαίσθητος καλλιτέχνης τι; Τελικά μούφα ότι κάποιοι είναι ευαίσθητοι ex officio.

                                                                              17.10.2011 - Ιόλαος & Δηιάνειρα

Όλοι τέτοιους παππούδες να είχαμε...

"Φωνές" Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες

εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι

για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·

κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν

ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -

σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Πικρία

Πράσινο

έχω μεθύσει μπροστά σε σπασμένους καθρέπτες μπάνιου
στις Νότιες πολιτείες του πουθενά
κρατώντας ένα κοφτερό μαχαίρι δίπλα στην φλέβα του λαιμού
και μ’ένα χαμόγελο στο στόμα.
ήταν τότε που έμαθα ότι η θεατρική σκηνή
είναι ένα σπουδαίο υποκατάστατο της
πραγματικότητας"
η μόνη διαφορά ανάμεσα στο να κάνεις και
στο να υποκρίνεσαι ότι κάνεις
είναι αυτή η λεπτή γραμμή
της επιλογής" μια επιλογή
ανάμεσα στο τίποτα και
το τίποτα.
να ξυπνάς το πρωί, για να
βρεις μια
δουλειά
όπου οι εργάτες έχουν αποδεχθεί τα πάντα
εκτός από το όνειρο της
απόδρασης.
υπήρξαν τόσο πολλά μέρη
σαν αυτό.
ήταν μια δουλεία στη Louisiana
όπου έφευγα κάθε βράδυ
κουρασμένος και άκεφος
για μια ακόμη νύχτα
να γεμίζω ποτήρια και
να κοιτάζω έξω απ’
το παράθυρο και
να σκέπτομαι μια κοπέλα
στη δουλειά
ντυμένη με μια πράσινη φόρμα που δεν της ταίριαζε
που έβριζε συνέχεια για
σχεδόν τα πάντα.
ήθελα μόνο να την πηδήξω
μια φορά και να
φύγω από την
πόλη.
το μόνο που τελικά έκανα ήταν να φύγω από την πόλη,
που σημαίνει ότι διάλεξα ανάμεσα στο
να μείνω στο πουθενά και να
πάω στο πουθενά,
και φαντάζομαι εάν είναι ακόμα ζωντανή
θα βρίζει ακόμη
για κάτι
αλλά δεν κρατάω πια το κοφτερό μαχαίρι
κοντά στη φλέβα του λαιμού-
το τέλος πλησιάζει
από μόνο του.

Charles Bukowski

..στο φίλο που 'φυγε εψές τ' απόβραδο για να κάνει τ' άγνωστο, γνωστό και μυστικό δικό του  5.10.2011.

Έτσι θα μειώσουνε το χρέος;

 

Όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών ο υπουργός Υγείας ανήγγειλε μετά φανών και λαμπάδων ότι την Τρίτη 27 Σεπτέμβρη 2011 θα συνάψει σύμβαση μεταξύ Νοσοκομείων του ΕΣΥ και ασφαλιστικών εταιρειών.

Στην καταγγελία αναφέρουν:

Θεωρούμε πως πρόκειται για σκανδαλώδη πράξη και καλούμε τον κ. Λοβέρδο να ακυρώσει τη συνάντηση με τις ασφαλιστικές εταιρείες καθώς και την υπογραφή αυτής της επονείδιστης σύμβασης. Οι λόγοι στους οποίους βασίζονται οι εκτιμήσεις και η προτροπή μας είναι οι εξής:

1.- Τα δημόσια Νοσοκομεία φτιάχτηκαν και λειτουργούν με χρήματα όλων των ελλήνων προκειμένου να παρέχουν ισότιμα υπηρεσίες σε κάθε πολίτη που τις έχει ανάγκη. Δεν είναι δυνατόν ένα δημόσιο αγαθό να παρέχεται από ένα δημόσιο φορέα με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, άλλα για τους εύπορους κι άλλα για τους φτωχούς πολίτες. Οι πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών θ΄ απολαμβάνουν νοσηλεία σε μονόκλινους θαλάμους, με ειδικές ανέσεις, ειδικό φαγητό και ειδική περιποίηση, προκαλώντας βάναυσα τους υπόλοιπους ασθενείς που νοσηλεύονται σε τρίκλινους και πεντάκλινους θαλάμους ή ακόμη χειρότερα στα ράντζα των διαδρόμων.

2.- Σύμφωνα με τις πληροφορίες το νοσήλιο που θα καταβάλουν οι ασφαλιστικές εταιρείες θα είναι 20% προσαυξημένο σε σχέση με το κοινό νοσήλιο. Τούτο μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ελκυστικό, στην πραγματικότητα όμως είναι καταστροφικό. Σημαίνει ότι ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιχορηγεί τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες!

Η εκτίμηση αυτή βασίζεται στο εξής απλό γεγονός: οι σημερινές τιμές νοσηλίων υπολείπονται κατά πολύ του πραγματικού κόστους και δεν λαμβάνουν σχεδόν καθόλου υπόψη τους το κόστος μισθοδοσίας και υπερωριακής απασχόλησης των γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών εργαζομένων, το οποίο ανέρχεται στο 60% του κόστους νοσηλείας και  καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το κόστος νοσηλείας των πελατών των ασφαλιστικών εταιρειών θα είναι αυξημένο (μονόκλινα, ειδικές ανέσεις κλπ) συνεπάγεται πως η εν λόγω σύμβαση με τις ασφαλιστικές εταιρείες θα αποδίδει μόλις το 50% του πραγματικού κόστους και το υπόλοιπο 50% θα καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή απ΄ όλους τους πολίτες της χώρας που αφαιμάσσονται καθημερινά από τα μέτρα της κυβέρνησης.

Συνεπώς, κ. Λοβέρδος υπογράφει την Τρίτη μία συμφωνία, η οποία θα λειτουργήσει καταστροφικά για τα δημόσια Νοσοκομεία και τον κρατικό προϋπολογισμό. Γι το λόγο αυτό τον καλούμε για μία ακόμη φορά να ακυρώσει την υπογραφή της οριστικά και αμετάκλητα.

Θεσσαλονίκη 25 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΕΝΓΕ

Αυτοί μαζεύουν για να πληρώσουν το χρέος ή  μαζεύουν τα χρήματα των πολιτών για τους εαυτούς και τους φίλους τους; Μήπως είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που ενώ υποβάλλουν τον λαό σε πρωτοφανή μέτρα λιτότητας οι δαπάνες μεγαλώνουν;   

Ο κ. Υπουργός της Υγείας και υβριστής των δημοσίων υπαλλήλων αν και οικογενειακώς δημόσιουπάλληλοι, για να μην ξεχνιόμαστε, μετά τα χατιράκια στους Πανεπιστημιακούς Ιατρούς που τους επιτρέπει καταχρηστικά και ρουσφετολογικά να έχουν ιατρείο μέσα κι έξω από το νοσοκομείο, μετά από το δωράκι στους υπερήλικες συντονιστές διευθυντές ΕΣΥ να συνταξιοδοτούνται στα 69 τους χρόνια !!!!! (βλέπε 70 plus) τώρα δίνει ρεγάλο στις ασφαλιστικές εταιρίες και τα κρεβάτια του ΕΣΥ με τίμημα γελοίο!!!!

Επειδή κάποιοι θα ξεπεράσουν το ηθικό ζήτημα και τα ζητήματα ισονομίας, δικαιοσύνης και συνταγματικότητας που βάζει η πρώτη παράγραφος της καταγγελίας ας δούμε τα πράγματα καθαρά οικονομικά όπως αρέσκονται να ομιλούν οι σύγχρονοι πολιτικοί. Οι καλοί μας εκπρόσωποι μετά του κ. Μόσιαλου πρωτοστατούντος θα πουν ότι κάτι ανάλογο γίνεται και στο εξωτερικό. Τους πληροφορούμε πως ναι αλλά η διαφορά είναι στο 'ανάλογο'.  Σοσιαλιστής ο Karl Heinrich Marx, σοσιαλίστρια η Rosa Luxemburg, σοσιαλιστής ο Salvador Allende, σοσιαλιστές κι ο Γ.Α.Παπανδρέου, ο Dominique Strauss-Kahn, ο Μόσιαλος και η παρέα τους 'αναλογικά'.

Διερευνώντας το 'αναλογικά' βλέπουμε ότι στην Αγγλία πχ τα κρεβάτια αυτά δεν ξεπερνούν το 8-10% των κλινών του νοσοκομείου. Από τα έσοδα απ' αυτή τη νοσηλεία (των σεΐχηδων όπως λέγεται) καλύπτουν τα πάνω από το μισό έως και τα 2/3 των προϋπολογισμών των νοσοκομείων που τα διαθέτουν.  Η κοστολόγηση αυτών των κλινών είναι πολλαπλάσια από το κόστος λειτουργίας των άλλων κλινών του νοσοκομείου καθώς η κοστολόγηση αυτή περιλαμβάνει τα πάντα με ιδιωτικές τιμές και όχι του δημοσίου. Εδώ ο αριθμολάγνος κατά τα άλλα κ. Λοβέρδος, με 20% παραπάνω με παντελώς υποκοστολογημένες δαπάνες, δίνει δημόσια περιουσία και δημόσιες υπηρεσίες προς όφελος των ασφαλιστικών εταιριών. Χατίρι; Χατιράρααααααααα!!!!!!. Α και κάτι ακόμα μιας και μιλάμε για Αγγλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ιατρικές υπηρεσίες είναι ταυτόσημες σε όλους τους ασθενείς και σ’ όλες τις κλίνες ακόμα και σ’ αυτές τις prive. Αν οι ιατροί διαπιστωθεί (όχι με ελληνικές ΕΔΕ) ότι μεροληπτούν υπέρ των ιδιωτικών οι ποινές είναι βαρύτατες. Εδώ εκτός από λόγια και φανφαρονισμούς τι πιστεύετε ότι θα γίνει;

Με τέτοιες ενέργειες πιστεύουν ότι θα λύσουν το πρόβλημα του χρέους και του ελλείμματος; 

Κουτοί εμείς, κουτοί και οι κουτόφραγκοι και οι μόνοι έξυπνοι οι κυβερνώντες που βαφτίζουν τα ρουσφέτια 'περιστολή δαπανών'; Μόνο να κόβουνε μισθούς και συντάξεις ξέρουνε και να βουτάνε την περιουσία του κοσμάκη με φόρους για τα άλλα είναι ή ανίκανοι, ή βαλτοί ή λαμόγια.

Οι μάσκες πέσανε όποιος δεν θέλει να δει την πραγματικότητα ας μείνει στην νιρβάνα του. Άλλωστε θα τον ξυπνήσει ο θόρυβος από την πρόσκρουση στα βράχια. Λυπόμαστε αλλά θα του έχουν πάρει και το σωσίβιο.

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα

@ «Ξεκάθαρα για να γίνει ανάπτυξη θα πρέπει να έχουμε ύφεση, αυξημένη ανεργία καλύτερους όρους για τον επενδυτή με μειωμένη φορολογία όπως στα Σκόπια ή τη Βουλγαρία, βαλκανοποίηση της οικονομίας. Είναι σκληρό αυτό που λέω, είναι τραγικό, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ο άλλος δρόμος θα ήταν μία περιπέτεια,να μην πάρουμε τίποτα από ΔΝΤ και ΕΕ να προχωρήσει η οικονομία μας εκ των ενόντων, και ενδεχομένως επιστροφή στην δραχμή» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Κρεμαστινός ΣΚΑΪ και τον Άρη Πορτοσάλτε. Το πώς η Δανία του βορά μεταφερόμενη στον νότο μετατρέπετε σε Βουλγαρία μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να το συλλάβει φιλοσοφικά και να το εκτελέσει πολιτικά. Μαγικό. Εδώ κι ο Χουντίνι σηκώνει τα χέρια.

@ Το τι συμβαίνει με το χρέος, τα cds, τα χαράτσια, τα ελλείμματα και την χρεοκοπία το κατάλαβα όταν ένας φίλος, μου το εξήγησε ποδοσφαιρικά. Εμείς, η Ελλάδα δηλαδή, είμαστε μια ομάδα της Ε.Π.Σ.Αθηνών, ο Ήφαιστος Περιστερίου ή ο ΑΟ Μελισσίων ας πούμε κι οι φίλοι μας (βλέπε δανειστές) μας βάζουν να παίξουμε με την Μπαρτσελώνα των Μέσι και Τσάβι. Ωραία ως εδώ, όμως εμείς (ο Γιώργος κι η παρέα του δηλαδή) βάλαμε στοίχημα ότι θα κερδίσουμε οπωσδήποτε. Έτσι απλά.

@ Για άλλη μία φορά η κυβέρνηση παραπλάνησε τους πολίτες. Το ύψος του έκτακτου φόρου στα ακίνητα που θα καταβληθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ από όλους τους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας θα φθάσει για τις νέες οικοδομές ακόμη τα 20 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο και όχι τα 10 ευρώ όπως είχε ανακοινώσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη Θεσσαλονίκη. Τώρα αν το ενοίκιο αυτών των ακινήτων είναι βία-βία 5 ευρώ ανα τ.μ. τι τον νιάζει τον Μπενίτο Οβελίξιους Dura lex. Δανία δεν θέλανε να μας κάνουνε; Από κει πήρανε τα φώτα και σε παραμύθι και ψέμα ξεπερνούν τον Δανό διάσημο παραμυθά Hans Christian Andersen. Γιώργος, Γιωργάκη, παραμυθάκι.

@ Horst Reichenbach, το όνομα του σύγχρονου Εδουάρδου Λω. Ο τελευταίος ήταν ο επιτηρητής των Μεγάλων Δυνάμεων που ορίστηκε το 1893, όταν το ελληνικό κράτος κήρυξε πτώχευση (sic!!) αδυνατώντας να αποπληρώσει το δάνειο που είχε συναφθεί από τον Χαρίλαο Τρικούπη με αγγλικές τράπεζες προκειμένου να εγκατασταθεί σιδηροδρομικό δίκτυο στη χώρα. Τότε ο Χ. Τρικούπης είπε το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (très sic!). Ο Εδουάρδος Λω καθιέρωσε τους φόρους του μονοπωλίου στο αλάτι, στα σπίρτα, στο φωτιστικό πετρέλαιο, στο οινόπνευμα και στα παιγνιόχαρτα και πλήρωνε τις δόσεις του δανείου αφήνοντας ότι περίσσευε (όταν περίσσευε) για την ελληνική οικονομία! Μη στενοχωριέστε, μας έχει γίνει συνήθεια κι η πτώχευση και το καπίστρι των ξένων νταντάδων (βλέπε δανειστών).

@ Όταν πρωτάκουσα το σύνθημα ή σλόγκαν επί το μοντέρνο ''Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" που έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου στα χρόνια της 'αλλαγής' έλεγα μέσα μου "καλά τη μάπα σύνθημα, που μπορεί να ανήκει η Ελλάδα στους Ζανζιβαρινούς;" Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας την ιστορία, όχι αυτή των σχολείων, αλλά αυτή των βιβλίων που έχουν καταχωνιαστεί στα ράφια των βιβλιοθηκών μακριά κι έξω από την τρέχουσα πραγματικότητα των μικρών και μεγάλων οθονών της καθημερινότητας μας κατάλαβα ότι "Η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες", ανήκει στους δανειστές της, τους εντός ή εκτός των ορίων της. Το αίτημα δραματικά επαναλαμβάνεται για 190 χρόνια χωρίς να βρίσκει δικαίωση.

@ Γιωργάκη εσύ σούπερ σταρ. Μας έχεις χαρίσει απίστευτες στιγμές πίκρας, φόρεσες μαύρες πλερέζες στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες, κλάμα κι οδυρμός με ή χωρίς χασμουριτά, όταν ανοίγεις το στοματάκι σου, όμως φορές-φορές μας χάρισες χαμόγελο και γέλιο σκέτη πώρωση. "Ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια, ένα βιβλίο ανά τάξη, έναν από σας, εννιά οι μπάτσοι που τον φυλάνε, μία πίτσα για επτά, ένας γιατρός ανά όροφο, μια γκαζόζα στα τέσσερα, ένα ελικόπτερο για όλους σας, χωρίς αλεξίπτωτο για κανέναν σας, ένα νερό ανά Βαγγελιώ".

                                                                                  14.9.2011 - Ιόλαος & Δηιάνειρα

Για το νέο χαράτσι!!!!!!

"Να μη γλύφεις παιδί μου εκεί που φτύνεις..." αυτή ήταν η συμβουλή του πατέρα μαζί με άλλες. "Να είσαι καλόγνωμος με τους ανθρώπους, υπομονετικός, να ακούς και να ανακαλύπτεις την σοφία μέσα στα λόγια τους. Οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν σοφία στα λόγια τους. Να έχεις αξιοπρέπεια και τιμή γιατί αυτά σου κρατούν το κεφάλι ψηλά.  Μεγάλη υπόθεση οι πράξεις σου να σου κρατούν το κεφάλι ψηλά. Είναι δώρο, είναι αναγνώριση του κόσμου. Να είσαι δοτικός, γενναιόδωρος, γιατί έτσι θα εισπράτεις την ευγνωμοσύνη των άλλων. Να μην είσαι ξεροκέφαλα εγωιστής, να είσαι περήφανος και να μη διστάζεις να συγχωράς και να ζητάς συγνώμη αναγνωρίζοντας τα λάθη σου. Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη και πρέπει να έχουμε την γενναιότητα να τα παραδεχόμαστε". Ο πατέρας μου δεν έβγαλε σχολειά και πανεπιστήμια, μέχρι τετάρτη δημοτικού πήγε κι ύστερα ρίχτηκε στο στίβο της ζωής.

Αυτά θυμήθηκα την Κυριακή το βράδυ όταν άκουγα τον περισπούδαστο, καθηγητή πανεπιστημίου και  υπουργό των οικονομικών να μας αναγγέλλει τα νέα μέτρα, τα νέα χαράτσια χωρίς την ελάχιστη ντροπή. Τα νέα μέτρα που δεν είναι νέα γιατί τα βαφτίζει αυτός αλαζονικά και φιλάρεσκα υποτιμώντας την νοημοσύνη όλων ημών. Επειδή όμως υπάρχουν γραφτά και εικόνες σας υπενθυμίζω τι έλεγε στις 23 Ιουνίου για την επιβολή φόρων μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ, ο ίδιος υπουργός οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος: «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό και το ακίνητο ήδη πολύ επιβαρυμένο».

Τρεις μήνες μετά, ανακοίνωσε ότι ο έκτακτος φόρος θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της επιχείρησης!!!!!!!

Μη μας πει ο λογιότατος, υπερτιμημένος φαφλατάς πολιτικός ότι στο βίντεο είναι ο Μητσικώστας.

3η του Σεπτέμβρη 2011

Αρνούμαι να βγάλω τον σκασμό

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι

αυτός που δεν δόθηκε ποτέ..

Καλύτερα να αγωνιζόμαστε μάταια, παρά να ζούμε μάταια (Δημήτρης Παπαχρήστος)

Άμεση Δημοκρατία Τώρα.

Για την Ελλάδα μας.

Για τους εαυτούς μας. Για τα παιδιά μας. Για τους δικούς μας.

Για τους διπλανούς μας. Για όλους μας.

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα

@ Ο Μπένυ θυμωμένος που τα βρίσκει μπαστούνια γιατί εδώ τα μπλά-μπλά δεν πιάνουνε και μαθημένος από το καθηγητηλίκι του μαλώνει την αντιπολίτευση, μαλώνει τους υπαλλήλους της Βουλής, μαλώνει τους Τροϊκανους (λέει τώρα), μαλώνει τους πολίτες που δεν αποδέχονται τον αφανισμό που τους επιβάλει. Μήπως θυμάται ο κ.Υπουργός τι έγινε όταν με τέτοιο ύφος και ανάλογο θυμό επιτέθηκε σ' ένα δύσμοιρο πολίτη που πέταξε ένα γιαούρτι έξω από τα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη; Όχι; Να του θυμίσουμε εμείς. Με 60% στις δημοσκοπήσεις από εκείνη την στιγμή έχασε τελικά την κούρσα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

@ Μετά την πολιτική επιστράτευση των μισθών και συντάξεων και την πολιτική αποστράτευση του συντάγματος, των νόμων και των θεσμών, έχουμε και την πολιτική επιστράτευση εκ του κ. Λοβέρδου των οργάνων του σώματός μας, τα οποία μόνο αν τα θωρακίσουμε, υποτίθεται νομικά, θα ακολουθήσουν την μοίρα μας στον τάφο, άλλως αποδεσμεύονται από μας και μεταβάλλονται σε πλουτοπαραγωγικό αγαθό της αγοραίας πατρίδας. Έχουμε χρυσό, έχουμε αέριο, έχουμε πετρέλαιο, έχουμε και ανθρώπινα όργανα για εξαγωγή. Τρέξτε !!!!!

@ Ανοίγει η οδός των απολύσεων στο Δημόσιο αφού η τρόικα προτείνει και η κυβέρνηση αποδέχεται τη διεύρυνση της εργασιακής εφεδρείας ακόμα και για φορείς γενικής κυβέρνησης, όπως ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ,ΟΤΑ, Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία, ακόμη και στον στενό δημόσιο τομέα, όταν ξεπεραστούν τα νομικά κωλύματα (ειδικός σε αυτά ο κ.Βενιζέλος). Αυτό ήταν μέσα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 και δεν το προσέξαμε; Μήπως στο αγγλικό κείμενο και χάθηκε στην μετάφραση; Αυτοί που τους διόρισαν θα πληρώσουν; Νομίζουν ότι μόνο με τις χαμένες ψήφους θα ξοφλήσουν;

@ Η υπόθεση με τον πίνακα του Ρούμπενς, που διαπραγματευόταν για πώληση η 40χρονη τηλεπαρουσιάστρια Τόνια Μ. και ο 65χρονος αντικέρ από την Πλάκα, παίρνει νέες διαστάσεις, καθώς το Μουσείο της Γάνδης ενημέρωσε ότι "το κυνήγι του Καλοιδώνιου Κάπρου", αντιγράφηκε από έναν μαθητή του μεγάλου Φλαμανδού ζωγράφου και η αξία του είναι γύρω στα 200.000 ευρώ κι όχι 6 εκατομμύρια όπως αρχικά είχε εκτιμηθεί. Αυτό έχει μικρή σημασία κύριοι του τύπου. Για την κοκκινοσκουφίτσα συνάδελφο σας ούτε όνομα, ούτε φωτογραφία τολμάτε να δείξετε, ούτε βέβαια και ρεπορτάζ τολμάτε να κάνετε. Αν ήταν κανένας νεαρός με κανένα γκαζάκι ή κανένα πρεζόνι θα είχατε ξεσκίσει τα μικρόφωνα, τις βιντεοκάμερες ή τις πένες σας για να λέτε και να γράφετε. Δεν είναι έτσι ή έτσι νομίζουμε;

@ "Είμαστε σοσιαλιστές" επιμένει ο Γιώργος (και γελάει ο κόσμος). Στις prime time της τηλεόρασης, έπρεπε να μεταδοθεί η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου από την Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. "Πριν από την κρίση ήμασταν μία φορά σοσιαλιστές, τώρα είμαστε δύο" ήταν το… αστείο του κ. Παπανδρέου, ο οποίος χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ κόμμα της πατριωτικής, σοσιαλιστικής και οικολογικής Αριστεράς!!!! Ξέχασε να πει ότι είναι και πρωτοπόρο, καθώς είναι το πρώτο 'σοσιαλιστικό' κόμμα που πέταξε στα σκουπίδια κάθε εργασιακό δικαίωμα. Ξέχασε να τον ρωτήσει κάποιος  τι είναι γι αυτόν σοσιαλισμός, τι πατριωτισμός και τι αριστερά για να δούμε επιτέλους τι εννοεί κι αυτό που εννοεί αν υπάρχει σε κανένα εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας; Δε θα το κουράσετε το παιδί. Μπορεί να του κάψετε κανένα λαμπάκι αλλά αυτός μας έχει κάψει την γούνα.

@ Προβοκάτορα αποκάλεσε ο κ.Παπουτσής τον Μίκη γιατί ο τελευταίος καλεί τον λαό να προστατεύει, πολίτευμα, κατακτήσεις και την ελευθερία του από την κατοχή που του επιφυλάσσει ο κ.Παπουτσής και η συντροφιά του. Τρελοκράτορας το παίζει ο κ.Υπουργός ή μήπως ξέχασε πόσες φορές αυτός είπε τα ίδια και χειρότερα, είτε σαν φοιτητής, είτε σαν κομματικό στέλεχος, είτε σαν αντιπολιτευόμενος βουλευτής, είτε ακόμα και σαν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της  παρούσας κυβένησης του ΠΑΣΟΚ (θυμηθείτε την επίθεση του στον κ.Σαχινίδη τον καιρό της ψήφισης του μνημονίου). Δεν περιμένουμε απάντηση, ας απαντήσει πρώτα στην Σεμίνα αντί να της στέλνει τους μπάτσους στο σπίτι της κι εμείς έχουμε υπομονή.

                                                                                 2.9.2011 - Ιόλαος & Δηιάνειρα

Serebro 'Zhuravli'

Ένα από τα πιο διάσημα ρωσικά τραγούδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - «Zhuravli» («Γερανοί») τραγουδά εδώ το γνωστό ρωσικο τριο Serebro. Αρχικά είναι ποίημα του Rasul Gamzatov που αργότερα μελοποιήθηκε κι έγινε ένα πολύ γνωστό τραγούδι.

Οι γερανοί σχετίζονται με νεκρούς στρατιώτες, γι' αυτό ένα μεγάλο μέρος μνημείων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου στην πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν χαρακτηριστική εικόνα, γερανούς.

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;

Το πλήθος στην πλατεία Συντάγματος, ανομοιογενές, ετερόκλητο, ποικίλο. Αταίριαστο ηλικιακά, ταξικά, μορφωτικά και πολιτιστικά, απλώνεται σαν ποτάμι γάργαρο μέχρι τον ορίζοντα του ματιού μπλέκοντας τις μυρωδιές της άνοιξης με του καλοκαιριού τ' αέρι που 'ρχεται. Παράξενη τούτη η άνοιξη. Εκεί που όλα έμοιαζαν ότι τα πλάκωνε η φοβέρα και τα σκέπαζε ο ζόφος της αναπόφευκτης καταστροφής χιλιάδες λαού πλημμύρισαν την πλατεία και τις πλατείες της χώρας διεκδικώντας θέση στο αύριο όχι μόνο του εαυτού τους αλλά και του διπλανού τους. Λαός, λαός σε κίνηση και δράση. Πολίτες με γέλιο, με θυμό, με πάθος, με οργή αλλά και παραδειγματική εγκράτεια. Άνθρωποι με χλευασμό σ' αξίες ξύλινες κι ιεραρχίες ανίκανες να ανταποκριθούν στο παρόν και το μέλλον τους, φωνάζουν, χορεύουν, τραγουδούν και στήνουν συνελεύσεις για να επικοινωνήσουν άμεσα. Να συλλειτουργήσουν ζωντανά πρόσωπο με πρόσωπο κι όχι μέσω οθονών, δημοσκοπήσεων και της ψηφοδοτικής υποχρέωσής τους ανά τετραετία. Ακούνε, ακούνε πιότερο, μιλάνε λακωνικά και μεστά για να ξανακάνουν κτήμα τους παραδοχές πίστης και παράδοσης αιώνων. Ανανοηματοδοτούν με πόνο και μόχθο έννοιες κακοφορμισμένες από τη φθορά μιας εκχυδαϊσμένης επαγγελματικής χρήσης. Ζουν την ουτοπία του σήμερα σαν βεβαιότητα του αύριο κι αυτό τρομάζει. Τρομάζει τους εντός των κάστρων και οθονών ηγέτες που θεωρούν τη φύση τους νομοτελειακή και τη θέση τους αδιαμφισβήτητη.

"Ποιος είπε πως επέρασε της λεβεντιάς η ώρα" διαλαλεί ο εθνικός ποιητής αφουγκραζόμενος του γένους τη σπορά και τη μοίρα.

Το πλήθος τη ρήση του ποιητή διαχρονικά ακολουθώντας γέμισε τους δρόμους και τις πλατείες. Πολίτες, πολίτες συνειδητοί που γίνονται λαός ενσυνείδητος κι όχι όχλος ασυνείδητος προχωρούν και πληθαίνουν. Άνθρωποι οργισμένοι ναι, μα κι αποφασισμένοι να πετάξουν οριστικά από πάνω τους τις μεγάλες και μικρές καθημερινές εξουσίες που γιγαντώθηκαν άνομα, θέριεψαν παράλογα κι απειλούν να τους φράξουν το μέλλον αφού πρώτα τους λεηλάτησαν το παρόν. Δύναμή τους το δίκιο, η ειρήνη, η αλληλεγγύη κι όπλο τους.. "…το μόνο πράγμα που τους έχει απομείνει, μια παλάμη τόπος κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου έχει κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.." Έτσι η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.

Στην μέθη αυτού του παλλαϊκού πανηγυριού και την άνοιξη της ελπίδας, η σκέψη φεύγει άθελα και ξεμακραίνει σ' ακριτικό νησί χρόνους πριν, όταν βίωσα μια σύγκρουση ανάμεσα σε τέτοιες μικρές καθημερινές κι άνομες εξουσίες που 'γιναν καθεστώς και μας έπνιξαν. Ήταν καλοκαίρι και τότε και στα νυχτερινά κέντρα υπήρχε ωράριο. Έκλειναν στις 2 ή στις 3 πμ δεν θυμάμαι. Η ώρα είχε περάσει και τα φώτα είχαν χαμηλώσει. Η ορχήστρα μάζευε τα όργανα και 5-6 τελευταίοι θαμώνες τελείωναν το ποτό τους στα σκοτεινά έτοιμοι να φύγουνε κι αυτοί, όταν η πόρτα ανοίγει και μπουκάρουν καμιά δεκαπενταριά άτομα, άντρες και γυναίκες με φανερή την ευθυμία, του οίνου και του οινοπνεύματος, που έρρεε στις φλέβες τους. Κάναν κατάληψη υποχρεωτική κι ανάγκασαν αφεντικό κι ορχήστρα να ξαναβάλουν μπρος. Επώνυμοι και τοπικοί παράγοντες δεν άφησαν περιθώρια στον καταστηματάρχη να φέρει αντίρρηση παρότι το βλέμμα και το ύφος του πρόδιναν την ταραχή του. Βλέπετε οι ντάμες με το σπίρτο στο κορμί τους έπρεπε να πυρποληθούν λικνιζόμενες στην πίστα κι οι αρσενικοί να φέρουν τις γυροβολιές τους στα 9/8. Παραγγελιά στην παραγγελιά, τραγούδι με τραγούδι ο κόσμος κι ο τόπος έγινε δικός τους και δε λογάριαζαν μήτε νόμο, μήτε Θεό κι άνθρωπο εκείνη τη στιγμή. Ξαφνικά εισβάλλει ένα όργανο της τάξης σαν σερίφης σε σαλούν της άγριας Δύσης. Αδύναμος να συλλάβει τη στιγμή και να κατανοήσει τα αίτια δίνει εντολές και κατευθύνσεις με ύφος εκατό καρδιναλίων και λόγο άπρεπο. Με την εξουσία που του δίνει ο νόμος μα πιότερο το μικρό γαλόνι που στέκεται στο δεξί του μπράτσο θαρρεί πως θα επιβάλει τα όρντινα και τις βουλές του. Πώς να κάμψει έτσι ο δύσμοιρος του οινοπνεύματος την ορμή και των παραγόντων τη φαντασιακή ή πραγματική δύναμη; Μάταια. Η σύγκρουση αναπόφευκτη και τα γαλλικά πέφτουν σωρό. "Ποιος είσαι συ ρε;" ο παράγοντας. "Είμαι το όργανο της τάξης", (χρησιμοποιώ τον όρο όπως ειπώθηκε από τον ίδιο). "Κάνε μας την χάρη από 'δω" ο επώνυμος. "Θα πάτε μέσα" το όργανο. "Κάνε την βόλτα σου. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;" ο τοπάρχης. "Συλλαμβάνεστε" το όργανο που τσίριζε σαν τον Ιζνογκούντ, "Άει χάσου μη σε στείλω στον Έβρο", ρελάνς ο επώνυμος παράγοντας κι η σύναξη ανέβασε σιγά-σιγά γράδα και βαθμούς. Πες και πες το όργανο εν μέσω απειλών υποχώρησε κι οι παράγοντες γιόρτασαν την πύρρειο νίκη τους με νέες γυροβολιές. Για λίγο. Πέντε ή έξι περιπολικά έζωσαν το κέντρο κι όλοι δικαίως ή αδίκως βρεθήκαμε στο μικρό αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Δε χωρούσαμε όλοι στο μικρό τμήμα. Μονοκατοικία στη πλαγιά του λόφου στην άκρη του χωριού κι έτσι μείναμε έξω οι πολλοί. Μέσα οι πρωταγωνιστές. Το όργανο που με τη σειρά του φούσκωνε σα διάνος, δυο ή τρεις από τους επωνύμους της παρέας, ο καταστηματάρχης κι ο μαέστρος της ορχήστρας. Η μάχη μαινόταν έντονη σώμα με σώμα θαρρείς. Ο αξιωματικός υπηρεσίας, καλό ανθρωπάκι και μεστός από εμπειρίες, μάταια προσπαθούσε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Το όργανο ήθελε σύλληψη και παραπομπή στο αυτόφωρο. Οι παράγοντες να τον στείλουν στον Έβρο αφού του ξηλώσουν τη σαρδέλα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα ειλικρινά γιατί ο Έβρος είναι τόπος εξορίας κι όχι νησί που θάλασσες το ζώνουν, κύματα το κλειούν, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα τώρα. Τέλος ο καταστηματάρχης προσπαθούσε να μη του κλείσουν το μαγαζί κι ο μαέστρος μη χάσουν οι άνθρωποι της ορχήστρας το μεροκάματο σε πρόστιμα. Οι υπόλοιποι περιμέναμε την έκβαση. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν κινητά εκείνη την εποχή αλλιώς θα είχαν πάρει φωτιά.

Ξημέρωσε. Η πρώτη ηλιαχτίδα στένεψε τα απρόθυμα βλέφαρα κι ο μαΐστρος που φύσηξε τσίτωσε τα άυπνα πρόσωπα. Η μάχη έληξε με συμβιβασμό. Δε θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ το όργανο που στάθηκε στην είσοδο του τμήματος κόκκινος σαν παντζάρι απ' την απόφαση που δεν τ' άρμοζε και πέταξε με βία το τσιγάρο που μόλις είχε ανάψει. Πυρακτωμένη κεφαλή η καύτρα, εκσφενδονίστηκε μέτρα μακριά σαν θερισμένη από δρεπάνι δήμιου κι η γόπα, ακέφαλο σώμα, σωριάστηκε στα πόδια του. Μπορεί και να 'βρισε, ήμουν μακριά όμως και δεν άκουσα. Ούτε κι αν πραγματοποιήθηκαν οι απειλές για τον Έβρο έμαθα ποτέ. Τι σημασία έχει.
Τέτοιες μικρές, καθημερινές κι άνομες εξουσίες πλήσιαναν κι έγιναν καθεστώς στα χρόνια που ακολούθησαν. Γίνανε νόμοι, ρέγκολες, κανόνες και συντάγματα που 'δεσαν τους πολλούς αφήνοντας τους λίγους λυτούς κι ασύδοτους. Γίνηκε 'μαγκιά' η ανομία κι η σύνδεση με την εξουσία προνόμιο. Είναι παράξενο λοιπόν που το πλήθος που συρρέει στις πλατείες βροντοφωνάζει "Φτάνει πια"; Είναι παράξενο που οι πολίτες δε θέλουν άλλο να είναι όμηροι της ψήφου τους και θέλουν λόγο στα μελλούμενα που τους αφορούν; Είναι παράξενο που θέλουν ισοκρατία, ισονομία κι ισοπολιτεία; Είναι παράξενο που οι γονείς δε θέλουν τα παιδιά τους μετανάστες στις αγορές της Δύσης; Είναι παράξενο που θέλουν ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά; Όχι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι παράξενο. Παράξενο είναι οι ταγοί να μην ακούν, οι μέντορες να μην καταλαβαίνουν κι οι διαμεσολαβητές της ενημέρωσης να υποτιμούν το πάθος, την αποφασιστικότητα και τη βούληση αυτού του λαού. Γιατί τότε, μάρτυς μου ο Θεός, δε θα αργήσει κείνη η μέρα που μια νέα Τζένη, θα αφουγκράζεται με τ' αυτί τη γη που πάλλεται, κραυγάζοντας σπαρακτικά "κάτι γίνεται, κάτι γίνεται" κι ένας νέος Ξυλούρης, λεβέντης, άρχοντας κι άγγελος τροπαιοφόρος θα ορμήσει στη σκηνή του Μεγάλου μας Τσίρκου συλλειτουργώντας και ψάλλοντας…..

"Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή του σκλάβου που του μένει να θαφτεί"

….. κι η ιστορία θα επαναληφθεί είτε σαν φάρσα, είτε σαν τραγωδία όπως γίνεται χρόνους πολλούς σε τούτο τον τόπο που έχει κράτος κι εξουσία η Άνοιξη…. Μόνο.

Ο Επαναστάτης

Άνθρωποι, δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν
(προστατευμένοι οι ίδιοι απ τ όνομά του).
Μην κάνεις ετούτο ή τ΄ άλλο- του λέγαν˙
μη δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους,
μη γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου.
Εκείνος τους χαμογέλαγε συγκατανευτικά
κι έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνον
ένα ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτων
μαζί με τα ρούχα του.
Κι έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης,
φορώντας μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια,
πέρασε κάτω απ’ τις ζητωκραυγές και τις κατάρες
και χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασία

Γ.Ρίτσος

Μικρή Πατρίδα

Broken

Προσπάθησε να κοιμηθεί αλλά ήταν αδύνατον. Η ώρα ήταν πέντε το απόγευμα. Στις 12 είχε γίνει η κηδεία της μητέρας του. Έναν ακριβώς χρόνο μετά από το θάνατο του πατέρα του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και άναψε τσιγάρο. Και δεύτερο. Και τρίτο.
Το σπίτι δεν τον χωρούσε. Έπρεπε να βγει έξω οπωσδήποτε. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ήταν αξύριστος και τα μαλλιά του ανακατωμένα. Φόρεσε ό,τι βρήκε μπροστά του, χτενίστηκε και βγήκε έξω. Η σκύλα έκλαιγε πίσω από την κλειστή πόρτα, για να την πάρει μαζί του. «Συγγνώμη, κούκλα μου» της είπε και μετά την μάλωσε για να σταματήσει.
«Πάρε με το απόγευμα να πάμε για καφέ» του είχε πει ο Γιάννης, όταν τον άφησε στο σπίτι μετά την κηδεία. Δεν ήθελε να δει κανέναν. Χαιρετούσε άκεφα τους γνωστούς που συναντούσε στο δρόμο και άρχισε να κατευθύνεται μακριά από τη γειτονιά του. Να μην τον ξέρει κανείς και να μην ξέρει κανέναν.
Η Μαίρη δεν είχε έρθει στην κηδεία. Είχαν χωρίσει πριν από τρία χρόνια αλλά αυτός δεν ήταν λόγος να μην έρθει. Έπρεπε να είχε έρθει – την αγαπούσε πολύ η μάνα του. Ίσως να μην ήθελε να δημιουργηθεί θέμα με τον άντρα της. Είχε παντρευτεί ξανά – αυτός όχι.
Είχε σκοτεινιάσει. Κοιτούσε τη φιγούρα του στις τζαμαρίες των μαγαζιών. Το σώμα του ήταν βαρύ, φορτωμένο με πολλά περιττά κιλά. Όλο έλεγε πως θα κάνει δίαιτα και όλο πλακωνόταν στο φαΐ. Και στο ποτό. Και γιατί να κάνει δίαιτα; Δεν ήταν πια τριαντάρης. Πενηντάρισε δυο χρόνια πριν.
Σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στη Ντίνα. Έβγαιναν τους τελευταίους οκτώ μήνες. Καλή και όμορφη γυναίκα –και πολύ νεότερή του-, αλλά του την έδινε ώρες-ώρες. Πολλή ανάλυση, βρε παιδί μου. Τον κούραζε. Έκανε καλό κρεβάτι, όμως. Στο κρεβάτι δεν μιλούσε. Επίσης, μαγείρευε πολύ ωραία. Όχι σαν τη μάνα του, αλλά ωραία.
«Να την παντρευτείς» του έλεγαν ο Γιάννης και ο Πέτρος. «Άντε, ρε μαλάκες, αυτή είναι βλαμμένη. Αν ήταν στα καλά της, θα ήταν μαζί μου;». Η αυτοεκτίμησή του ήταν πολύ πεσμένη τα τελευταία χρόνια. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει. Έλεγε πάντα αυτό που σκεφτόταν.
Ξαφνικά, συνειδητοποίησε πως ήταν πολύ κοντά σε ένα καφέ που σύχναζε το τελευταίο διάστημα με την παρέα του. Σκέφτηκε να πιεί έναν καφέ αλλά δεν ήθελε κουβέντες. Κοίταξε κλεφτά από την τζαμαρία. Το μαγαζί άδειο, ο ιδιοκτήτης σκυμμένος πάνω από ένα laptop. Μπήκε.
Ο ιδιοκτήτης τον χαιρέτισε θερμά – ήταν καλός τύπος. Είχε έρθει και στην κηδεία. Του ζήτησε συγγνώμη που είχε μουσική. «Μη λες ανοησίες, η δουλειά σου είναι. Θα μου φτιάξεις έναν καφέ;».
Έκατσε σε ένα γωνιακό τραπέζι και κοιτούσε έξω. Με έναν καφέ και πέντε τσιγάρα έκανε αναδρομή σε όλη του τη ζωή. Δεν ήταν και καμιά συνταρακτική ζωή. Τα συνηθισμένα. Μια αστική οικογένεια, καλά παιδικά χρόνια, μετά οι σπουδές, ο στρατός, μια αδιάφορη δουλειά γραφείου, ένας γάμος, ένα παιδί που δεν ήρθε ποτέ, ένα διαζύγιο, ο θάνατος του πατέρα του και της μητέρας του – αυτά. Και ήταν πια 52 ετών.
Άφησε τα χρήματα στο τραπέζι, χαιρέτησε τον ιδιοκτήτη του καφέ και βάδισε αργά προς την πόρτα. Την άνοιξε λίγο και κοντοστάθηκε. Γύρισε προς τον ιδιοκτήτη του καφέ –που τον κοιτούσε με απορία- σώπασε για λίγο και μετά του είπε: «Ξέρεις τι είναι αυτό που με τρελαίνει πιο πολύ, ρε Βασίλη; Ότι κανείς πια δεν θα με πει ποτέ ‘παιδί μου’». Έσπρωξε την πόρτα και βγήκε έξω.
(Αναδημοσίευση από τον πιτσιρίκο)

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά...

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ότι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ότι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιά μου η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια. Σήμερα ξέρω ότι, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.
TΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ
Ομιλία στα 70στά γενέθλια του..

Ανθρωπισμός ή Κανιβαλισμός; Ελευθερία ή τρομοφοβικός καταναγκασμός;

Ας πούμε ότι μια εταιρία στα πλαίσια υλοποίησης κάποιου καινοτόμου προγράμματος, σας ανακοινώνει ότι εφ’ εξής θα αποσπά κάθε μήνα από τον μισθό ή τον τραπεζικό σας λογαριασμό, ας πούμε 100 ευρώ. Φυσικά σας δίνει το δικαίωμα εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος να αποποιηθείτε της προσφοράς εγγράφως. Πώς θα σάς φαινόταν αυτή η επιχειρηματική κίνηση; Χυδαία; Εξοργιστική; Απατεωνίστικη; Μάλλον κάτι χειρότερο απ’ αυτά. Έχετε καμιά αμφιβολία ότι η εταιρία αυτή θα θησαύριζε; Απολύτως καμία!

Θυμάστε επίσης, πριν κάμποσους μήνες, που οι φωστήρες της Ευρώπης είχαν τη φαεινή ιδέα, η όποια τυχαία χώρα της ευρωζώνης που θα έπεφτε έξω στα οικονομικά της, να αποβαλλόταν αυτομάτως από την ευρωζώνη, εκτός και αν κάποιες άλλες αποφάσιζαν ειδικά ότι θα έπρεπε να παραμείνει ; Πώς σας είχε φανεί κι αυτή η ιδέα; Αλήτικη; Κάπως έτσι.

Κανένα από τα δυο παραπάνω παραδείγματα-ιδέες δεν περπάτησε, κι ο λόγος μάλλον ήταν ότι ερχόταν σε αντίθεση με εδραιωμένους δικαιικούς και ηθικούς κανόνες της νεωτερικότητας.

Μήπως τώρα, μετά από αυτή την εισαγωγή, η περί οργάνων ιδέα του Λοβέρδου εμπίπτει σ’ αυτή την ίδια ανήθικη λογική; Δηλαδή το να σε υποχρεώνει να εκχωρήσεις κάτι που σου ανήκει, εκτός κι αν προλάβεις και το αρνηθείς; Κι αν εν τω μεταξύ δεν προλάβεις ν’ αρνηθείς; Αυτό θα θεωρηθεί αυτόματα συναίνεση;

Ο νόμος του υπερφίαλου υπουργού υγείας εκτός από τις όποιες συγκυριακές μικρόνοες σκοπιμότητες που θέλει να εξυπηρετήσει, αποτελεί δείγμα ακραίου ολοκληρωτισμού και επιβολής κυριαρχίας του κράτους στο ίδιο το σώμα, όχι το κοινωνικό όπως χρόνια τώρα άλλωστε πράττει, αλλά στο σάρκινο, και μάλιστα σε εποχές όπου το λιβανιστήρι στα ανθρώπινα δικαιώματα πάει σύννεφο.

Αλλά ας πάμε κι ένα βήμα παραπέρα. Τι θέλει να επιτύχει ένας υπουργός υγείας, ο οποίος έχει αναλάβει να εξασφαλίσει πόρους για τη συνέχιση της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας, με το νόμο αυτό; Μα να βρει καινούργιους πόρους! Κι από πού θα προέλθουν αυτοί; Μα, από το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που με το έτσι θέλω θα αποσπά από τον καθένα μας! Κέρδη καθαρά, χωρίς να αποδίδει τουλάχιστον κάποιο ποσοστό στους κληρονόμους. Οι θάνατοι στην Ελλάδα ετησίως ανέρχονται στους 100,000 περίπου, άρα θα διατίθενται στην αγορά 100,000 καρδιές, 100,000 συκώτια, 50,000 μεταμοσχεύσιμα πέη και 200,000 νεφρά. Πόση να είναι άραγε η ζήτηση; Δειγματοληπτικά, αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 1000 νεφροπαθείς οι οποίοι περιμένουν να βρεθεί κάποιο μόσχευμα. Αν ικανοποιηθούν αυτοί, άντε κι άλλοι τόσοι, τι πρόκειται να τα κάνετε τα υπόλοιπα 198,000 νεφρά κ. υπουργέ ;

Θα τα εξάγετε, θα τα στείλετε στη χωματερή ή θα τα κάνετε κονσέρβα και θα τα διοχετεύσετε στην αγορά, στα ράφια των supermarkets;

Όφειλε να γνωρίζει ο υπουργός ότι μια κανιβαλική εξουσία επιβιώνει καλύτερα κάνοντας και τους πολίτες, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση αυτής, κανιβάλους. Και είναι απολύτως σίγουρο ότι, όπως τελευταία είθισται, θα μπλέξετε και πάλι την κοινή γνώμη με το κατά πόσον είναι ή δεν είναι ο νόμος σας ανθρωπιστικός, και μάλιστα πριν προλάβουμε ακόμα να αποφανθούμε περί της «ανθρωπιστικότητας» της επέμβασης στη Λιβύη...

Αλήθεια πόσο κουραστήκατε να πείσετε την κοινωνία για την αναγκαιότητα να γίνει ο καθένας δωρητής με την συγκατάθεση του "opt-in" και απελπισμένα καθιστάτε κάθε άτομο ex lege δότη οργάνων μετά το θάνατό του "opt-out";

Ζητήσατε ποτέ την συγκατάθεση των πολιτών μετά από σοβαρή καμπάνια με επιχειρήματα και διασφαλίσεις, ας πούμε σε μια απογραφή, κι αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν, ώστε να καταφεύγετε απελπισμένα στην επιβολή;

Δώσατε ποτέ διά του παραδείγματος στην κοινωνία να καταλάβει και να συνδράμει στις προσπάθειές σας; Ας πούμε πόσοι από τους βουλευτές, τις οικογένειές τους, την επιχειρηματική τάξη, την πανεπιστημιακή κοινότητα, την στρατιωτική ηγεσία και την δημοσιογραφομηντιακή οικογένεια είναι δωρητές οργάνων σώματος ή απλά αιμοδότες;

Αλήθεια τι θα κάνετε με τους αρνητές συνείδησης, φόβου ή έλλειψης εμπιστοσύνης σε σας, το κράτος και τις υπηρεσίες τους; Θα τους γκετοποιήσετε; Θα τους αποκλείσετε από τις λίστες ή θα τους περιθωριοποιήσετε εντός αυτών; Θα υποχρεώσετε του ιατρούς να παρακάμψουν την αναγκαιότητα έναντι της σκοπιμότητας καταπατώντας τον όρκο και τη δεοντολογία τους; Κι αν είναι πολλοί τι θα κάνετε; Θα τους εξοστρακίσετε μήπως σε νέες Σπιναλόγκες ή θα διαιρέσετε και θα διχάσετε ξανά την ελληνική κοινωνία; Μήπως τελικά δεν είναι ψεύτικες οι φήμες που σας θέλουν δέσμιο μιας ομάδας συμβούλων και συμφερόντων που ούτε αγνές προθέσεις έχει ούτε ανώφελους σκοπούς;

Αλήθεια στη νομική σας επιστήμη, η απώλεια ενός κοινωνικού αγαθού με την πιθανή αντικατάστασή του από ένα άλλο πώς λέγεται; Είναι σύννομη; Η ελευθερία ή η υγεία είναι μεγαλύτερο αγαθό;

Το τελευταίο δε χρήζει απαντήσεως. Τούτη η κοινωνία απάντησε και συγκροτήθηκε ταυτόχρονα αλλά και στην πορεία της, με τη λευτεριά μεγαλύτερη του θανάτου αξία. Με την ελευθερία και την ορθόδοξη πίστη, κατά κύριο λόγο, αλλά και την όποια πίστη στήθηκε τούτος ο λαός κι εσείς εκεί στα γραφεία σας με τους συμβούλους δείχνετε να το αγνοείτε.

Για τα λοιπά ερωτήματα; Αναπάντητα όπως φαίνεται θα μείνουν ενός κυβερνητικού non opengov διαλόγου. Ας είναι, θα συνεχίσω….

Εκτός όμως από την εμπορία οργάνων με σκοπό το κέρδος θα πρέπει να επισημάνω κι άλλες σκοπιμότητες που κρύβει αυτός ο νόμος αλλά κι αυτή η φούρια του υπουργού να τον περάσει στην παρούσα συγκυρία.

Με την επιβολή του χάνεται η προσφορά και η διάθεση του ατόμου να προσφέρει στην κοινωνία κι αυτή με την σειρά της να το επιβραβεύσει ηθικά. Διά του παραδείγματος το άτομο κοινωνικοποιείται και η κοινωνία λειτουργεί ως συλλογική συνείδηση. Αντίθετα ο μαζικός καταναγκασμός περιθωριοποιεί την κοινωνία και τις συλλογικές της λειτουργίες, αφού απομονώνει κι αποκοινωνικοποιεί το άτομο απροσωποποιώντας τις πράξεις του. Δεν υπάρχει προσφορά, υπάρχει υποχρέωση.
Πάρτε παράδειγμα κάποιον σημερινό δότη ή τον αυστραλό πατέρα του νέου που σκότωσαν στη Μύκονο οι μπράβοι στο ξύλο. Όλοι, σαν κοινωνία επαινούμε την ή τις πράξεις τους και τους ευχαριστούμε για τον αλτρουϊσμό και τον ανθρωπισμό τους. Κάποιοι θα θέλουν να τους μοιάσουν και θα κάνουν κι αυτοί ίδιες ή ανάλογες πράξεις λειτουργώντας συλλογικά αυξάνοντας την κοινωνική συνείδηση. Ο δότες νοιώθοντας εσωτερική ικανοποίηση αλλά και την κοινωνική αποδοχή γίνονται πιο δοτικοί σε νέες κοινωνικές διεργασίες. Πάρτε την πράξη τους μετά τον νόμο. Τι γίνετε; Τίποτα, μια από τις χιλιάδες πράξεις ρουτίνας. Κανείς δεν ξέρει ποιος δίνει, τι δίνει, πού δίνει. Καμιά κοινωνικοποίηση, καμιά συλλογική διαδικασία. Η κοινωνία σαν όχλος πορεύεται και το άτομο έρημο κι απρόσωπο σέρνεται εντός αυτής. Η εξουσία έχει κερδίσει κατά κράτος. Αφενός γιατί έβαλε ανάχωμα στη συνειδητοποίηση και τη δραστηριοποίηση της κοινωνίας και αφετέρου έχει βγάλει τα όποια οφέλη οικονομικά ή επιστημονικά χωρίς κοινωνικό κόστος. Η κοινωνία έχει υποστεί μια νέα ήττα. Αλτρουισμός κι ανθρωπισμός χωρίς ελεύθερη βούληση είναι φασισμός.

Ας δούμε και κάτι άλλο. Όταν όλοι θα είναι κατά νόμο δωρητές οργάνων θα πρέπει να είναι ελεγμένοι εκ των προτέρων με εξετάσεις ιστοσυμβατότητας γενετικού υλικού, κάτι που σήμερα απαγορεύεται χωρίς την συγκατάθεση του ασθενούς ή της δικαιοσύνης αν πρόκειται για εμπλεκόμενο με ποινικές πράξεις. Με το νόμο αυτό αίρεται επί της ουσίας κάθε νομικό ή συνταγματικό κώλυμα για την ολοκληρωτική παρακολούθηση του ατόμου, αφού τώρα εκτός από την κάρτα του πολίτη, θα ελέγχονται και τα πιο μύχια ατομικά (γενετικά) δεδομένα του από τους φορείς εξουσίας. Σε μια βάση δεδομένων λοιπόν με το κράτος ή τις υπηρεσίες του εγγυητές ασφαλείας (εδώ γελάνε) μπορεί 'εύκολα' να επιλέγεται ο καθείς από τον υποψήφιο ισχυρό και πλούσιο λήπτη που προσδοκά μάταια να εξαγοράσει την 'αθανασία' του!!!

Ούτε ο Όργουελ δεν μπορούσε να φανταστεί το βάθος και την έκταση του σημερινού παγκοσμιοποιημένου φασισμού. Είναι τυχαίο που για εκτελεστή Υπουργό Υγείας επιλέξανε τον πιο φανατισμένο εκπρόσωπο του σημερινού εκσυγχρονιστικού νεοταξισμού στη χώρα μας; Δεν νομίζω.

Από το δίλλημα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" βιώνουμε τη βαρβαρότητα. Από το δίλλημα "Ανθρωπισμός ή κανιβαλισμός;" μας επιβάλουν τον δεύτερο.

(τα παραπάνω είναι συρραφή από το κείμενο "Ο Λοβέρδος κανίβαλος" που δημοσίευσε η cynical στο blog της και του διαλόγου που ακολούθησε)

'Σαν σημαδέψεις αετό' Θέμης Αδαμαντίδης

Η κατσίκα και το γεύμα της σαρακοστής

Μπήκε κι σαρακοστή. Είπαμε καλή σαρακοστή φίλοι μου; Λέμε. Όπως τη σαρακοστή κυριαρχεί η νηστεία έτσι κι εγώ σήμερα δεν έχω όρεξη να καταπιαστώ μ' ένα μεγάλο και χορταστικό θέμα. Θα τσιμπήσουμε λοιπόν σαν το σαρακοστιανό γεύμα της Καθαράς Δευτέρας. Λίγο απ' όλα, απ' αυτό που από λίγο-λίγο τρως αλλά πολύ-πολύ φουσκώνεις. Αλλά ας είναι, πάμε φίλοι μου.
Υυποψήφιος για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας ο "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου. Τιμή μεγάλη και προβολή για την χώρα μας που διασύρεται διεθνώς λόγω της οικονομικής της κατάστασης. Έτρωγα τα νύχια μου περιμένοντας το αποτέλεσμα. Δύσκολή ταινία, δε λέω, αλλά ο κινηματογράφος εκτός από διασκέδαση είναι και ψυχαγωγία κατά την αρχαιοελληνική έννοια γι αυτό είναι και τέχνη. Δεν κέρδισε δυστυχώς αλλά σίγουρα είναι μια επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου που υπόσχεται. Την άλλη μέρα διαβάζοντας τις κριτικές και τα σχόλια μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι (όχι αυτός του Αστερίξ, ο δικός μας). Κλοπιράιτ του μεξικάνικου φίλμ "Το Κάστρο της Αγνότητας" του Αρτούρο Ρίπσταϊν έγραφαν οι περισσότερες!!! Ακόμα κι αυτές που αρχικά ήταν θετικές κατέληγαν στην υποδιαστολή, σ' εκείνο το ξεφτιλισμένο 'αλλά' που συναντάς στον γιατρό "Δεν έχετε τίποτα, είστε πολύ καλά, αλλά.." ή όταν πας στον δάσκαλο "είναι εξαιρετικός ο γιος σας, αλλά". Έτσι κι εδώ καλή ταινία, αλλά αντίγραφο, κλοπιράιτ, πανομοιότυπη, ταυτόσημη κ.ά. Πω! πω! χολή. Έψαξα στο διαδίκτυο, έψαξα στα videoclub και τελικά την βρήκα. Σίγα μη δεν την εύρισκα με τόση διαφήμιση που της έκανε η ξινίλα. Κάθισα και την είδα, κοινά σημεία ναι υπάρχουν, αλλά άλλη ταινία. Άλλη δομή, άλλο ύφος, άλλη επεξεργασία κι άλλο κυρίως το κεντρικό νόημα. Από τον πατρικό αυταρχισμό στον φασισμό του Ρίπσταϊν, περνάμε στην ανοησία, την υποκρισία, τ' αδύνατο του φραγμού στην ανθρώπινη περιέργεια που ωθεί τον άνθρωπο προς το μέλλον του και την απελευθέρωση του στον Λάνθιμο. Αυτά για την ταινία. Αυτό όμως που εγώ έβγαλα όμως σαν συμπέρασμα σ' αυτή την περιήγηση, είναι πως οι Έλληνες διαχρονικά είμαστε ίδια ράτσα ασυζητητί. Ούτε γλώσσα, ούτε τόπος, ούτε θρησκεία μας το υποδηλώνουν, παρά μόνο ο φθόνος. Αυτός μας χαρακτηρίζει σαν φυλή, αυτός μας σταμπάρει. Ο φθόνος για τον συμπατριώτη, τον συνάδελφο, τον συνέλληνα, τον απέναντι. Η κατσίκα του γείτονα στο αξέχαστο ανέκδοτο του μακαριστού Χριστόδουλου.
Μπουμπουνητά στην μπλογκόσφαιρα. Ένα mail άστραψε και βάλθηκε να χρεοκοπήσει την χώρα και την λογική. Αν η χώρα χρεοκοπούσε έτσι πρώτα δεν θα υπήρχε χώρα. Μυρίστηκαν οι διωκτικές αρχές εύκολή επιτυχία κι έτρεξαν να συλλάβουν τον εθνικό μειοδότη. Εθνική προδοσία ένα mail κι ένας αδαής κακόμοιρος blogger κι όχι το χρέος των 350 δις ευρώ; Αστεία υπόθεση για χοντρό γέλιο αν δεν παίζονται πίσω της παιχνιδάκια για την ελευθερία του διαδικτύου. Αυτοκτονεί καθημερινά η σοβαρότητα σ' αυτή την χώρα και μας πήρανε τα ζουμιά. Κάγκελα, σκάνδαλα παντού και τα μυαλά στα τάρταρα τ' αόρατου εχθρού.
Λυπήθηκα στο άκουσμα ότι πέταξε ο Μανώλης Ρασούλης για την άγνωστη γνώση. Γλυκός, σεμνός, χαμογελαστός, ευγενικός θυμόσοφος κι εξηγητής του μάταιου τούτου κόσμου. Πλούμισε την ζωή μας με τους στίχους και τα τραγούδια του. Μαζί τους χορέψαμε, τραγουδήσαμε, ερωτευτήκαμε, χαρήκαμε, προβληματιστήκαμε και λυπηθήκαμε μ' εκείνη την λύπη που κυοφορεί την ελπίδα μιας ζωοφόρου αυγής. Τίποτα δε πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή. Ναι το μάθαμε κι αυτό. Δε χώραγε τούτος ο άνθρωπος στα ντουβάρια του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ κι απολύθηκε. Πως να χωρέσουν τέτοιες αξίες σ' ανάξιες, βάρβαρες, εξουσιαστικές κι άψυχες λογικές; Ας είναι. Ξάστεροι να 'ναι οι τόποι που θα διαβαίνεις τώρα Μανώλη Ρασούλη.
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και παντού σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες....Μάθαινε πράγματι τούτη χώρα κάποτε. Μετά συρρίκνωσε τα μυαλά της, συρρίκνωσε τις γνώσεις της και την παιδεία της και τώρα συρρίκνωσε και τα σχολειά της, η της παιδείας υπουργός της όπως θα συρρικνώσει αύριο τα νοσοκομεία της ο της υγείας συνάδελφος της. Περίεργη χώρα. Πριν από δυο χρόνια μας λέγανε πως δεν έχουμε σχολειά και νοσοκομεία και σήμερα ότι πληθύνανε δάσκαλοι, σχολειά, καθηγητές, γιατροί, νοσοκομεία και νοσοκόμες. Ούτε η Κίρκη με το ραβδί της να τα μεταμόρφωνε. Οι μαθητές κι οι ασθενείς το ξέρουνε; Ή δε μας νοιάζει και ποιος τους ρωτά αυτούς;
Τέλειωσε κι η Υπατία χωρίς να χαθεί ψυχή. Δύσκολο θέμα το μεταναστευτικό. Κρύβει σκοπιμότητες, συμφέροντα, πόνους, φοβίες, ιδεολογήματα κι ιδεοληψίες. Ακατόρθωτο η χώρα μας να χωρέσει τόσες ζωές και να τους δώσει ελπίδα κι όνειρο για το μέλλον. Δε το βαστούν όμως κι οι απόγονοι του Ξένιου να στρέψουν αλλού το βλέμμα αδιάφορα. Εμένα μου 'κατσε το σύνθημα που 'δα γραμμένο σε τοίχο. "Οι παππούδες μου πρόσφυγες, οι γονείς μετανάστες κι εγώ ρατσιστής". Σκληρό να είσαι ρατσιστής γιατί τα άλλα δυο τα βίωσα. Σε μια χώρα κι ένα λαό που χρεοκόπησε ή χρεοκοπεί θέλει κότσια να βγάλει την ανθρωπιά που δεν έχασε ενώ τσίριζαν πλάι του οι κήρυκες του αίματος και του ολέθρου. Κάτι είναι κι αυτό προς το παρόν. Δυο μάτια παιδιού λάμψαμε από φως, δυο χείλη νεανικά γέλασαν από ελπίδα και δυο ανάσες μ' ανακούφιση βγήκαν από τα βάθη τους για να ενώσουν την πνοή τους με την φύση που αναγεννιέται. Να δουν...
Τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, την θάλασσα να κυματίζει. Να δούμε την άνοιξη που έρχεται και δεν μπορεί κανείς να μας την πάρει. Δεν θα το επιτρέψουμε. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε πως οι άρχοντες μέχρι εκεί που τους επιτρέπουν οι αρχόμενοι απλώνονται.

Βαρύ το σαρακοστιανό γεύμα κι άνοιξα το ψυγείο για κάτι ελαφρύ. Είδα το γιαουρτάκι και κοκάλωσα. Όχι, δεν με τάραξε η απαγόρευση του στην νηστεία. Στην νεοελληνική μας καθημερινότητα άλλωστε η νηστεία τελειώνει το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας και ξεκινάει ξανά ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής. Οι περιπέτειες που τραβάει στις μέρες μας το γιαουρτάκι με τάραξαν. Ιπτάμενο έγινε για να φτιάξει μάσκαρες κι επιδερμίδες στους πολιτικούς μας, τη ρήση του ποιητή ακολουθώντας "χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις". Όχι δεν συμφωνώ ούτε κι επιδοκιμάζω όπως όλοι χάριν αστειότητας. Χάριν σοβαρότητας όμως λυπάμαι. Λυπάμαι την αγελάδα που 'καμε το γάλα, τον παραγωγό που το μάζεψε τους εργάτες που κουράστηκαν να το παρασκευάσουν και να το παρκάρουν στο ψυγείο μας. Διαστροφή; Δε νομίζω.

Καλή άνοιξη φίλοι μου, χαρείτε την। Μην ακούτε τίποτα την αξίζετε.

Μέρες του '36, Πράξεις διαχρονικές

Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!

Χωρίς λόγια...

από το Ποντίκι 25.11.2010, χωρίς σχόλια...